Captopril Jelfa (Captoprilum)

Jak działa lek Captopril Jelfa?

Kaptopryl jest inhibitorem konwertazy angiotensyny (ACE). Hamuje on enzym przekształcający angiotensynę I w angiotensynę II, substancję o silnych właściwościach zwężających naczynia.

Kiedy stosuje się lek Captopril Jelfa?

Wskazaniami do stosowania leku Captoril jest leczenie:

• nadciśnienia tętniczego
• przewlekłej niewydolności serca z osłabieniem czynności skurczowej komór, w skojarzeniu z lekami moczopędnymi, z glikozydami naparstnicy (pobudzającymi pracę serca) i lekami beta - adrenolitycznymi (stosowanymi w leczeniu nadciśnienia tętniczego)
• zawału mięśnia sercowego
  • leczenie krótkotrwałe (4 tygodnie): lek zalecany jest u wszystkich pacjentów w stabilnym stanie klinicznym, w ciągu 24 godzin od zawału mięśnia sercowego
  • długotrwała profilaktyka objawowej niewydolności serca: lek zalecany jest u pacjentów w stabilnym stanie klinicznym, z bezobjawowym zaburzeniem czynności lewej komory serca
• nefropatii (choroby nerek) w przebiegu cukrzycy typu I: leczenie nefropatii cukrzycowej przebiegającej z białkomoczem u chorych na cukrzycę typu I

Jak stosować lek Captopril Jelfa?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.  

Lekarz dawkę leku określa indywidualnie. Zalecana maksymalna dawka wynosi 150 mg na dobę.

Lek może być podawany przed, w trakcie i po posiłku.

Nadciśnienie tętnicze:

• zalecana dawka początkowa wynosi 25 mg do 50 mg na dobę, w dwóch dawkach podzielonych
• lekarz może stopniowo zwiększać dawkę, w odstępach co najmniej dwutygodniowych, do dawki 100 mg - 150 mg na dobę w dwóch dawkach podzielonych
• Captopril Jelfa może być stosowany jako jedyny lek lub z innymi lekami przeciw nadciśnieniu, zwłaszcza z tiazydowymi lekami moczopędnymi
• w przypadku leczenia skojarzonego z lekami przeciw nadciśnieniu, takimi jak tiazydowe leki moczopędne, właściwe może być podawanie leku raz na dobę

U pacjentów z dużą aktywnością układu renina-angiotensyna-aldosteron (zmniejszona objętość płynów w naczyniach krwionośnych, nadciśnienie naczyniowo-nerkowe, niewyrównana niewydolność serca) lekarz może rozpocząć leczenie od dawki pojedynczej wynoszącej 6,25 mg lub 12,5 mg. Następnie lekarz zaleci stosowanie takiej dawki 2 razy na dobę. Dawka może być stopniowo zwiększana do 50 mg na dobę, w jednej lub dwóch dawkach podzielonych, a w razie konieczności do 100 mg w jednej lub dwóch dawkach podzielonych. 

Niewydolność serca:

• zalecana dawka początkowa wynosi 6,25 mg do 12,5 mg dwa lub trzy razy na dobę
• lekarz zaleci zwiększanie dawki do 75 mg - 150 mg na dobę w zależności od reakcji pacjenta, stanu klinicznego i tolerancji leku
• dawka maksymalna wynosi 150 mg na dobę w dawkach podzielonych
• lekarz zaleci stopniowe zwiększanie dawki, w odstępach co najmniej dwutygodniowych, aby ocenić reakcję pacjenta
• leczenie niewydolności serca z użyciem leku Captopril Jelfa jest prowadzone pod ścisłym nadzorem lekarza

Zawał mięśnia sercowego:

Leczenie krótkotrwałe:

• zalecana początkowa dawka próbna wynosi 6,25 mg, po 2 godzinach 12,5 mg, a po 12 godzinach 25 mg
• jeżeli u pacjenta nie stwierdza się niepożądanych objawów hemodynamicznych (zaburzeń krążenia krwi), począwszy od następnego dnia podaje się 100 mg leku Captopril Jelfa na dobę w dwóch dawkach podzielonych przez okres 4 tygodni
• pod koniec czterotygodniowego leczenia należy ponownie ocenić stan pacjenta przed podjęciem decyzji o leczeniu w okresie po przebytym zawale mięśnia sercowego

Leczenie długotrwałe:

• zalecana dawka początkowa wynosi 6,25 mg, następnie przez 2 doby podaje się 12,5 mg 3 razy na dobę, a następnie 25 mg 3 razy na dobę o ile nie stwierdza się niepożądanych objawów hemodynamicznych
• dawka zalecana w celu osiągnięcia skutecznego działania kardioprotekcyjnego w leczeniu przewlekłym wynosi 75 mg do 150 mg na dobę w dwóch lub trzech dawkach podzielonych
• jeżeli stosowania leku nie rozpoczęto w ciągu pierwszych 24 godzin od wystąpienia ostrego zawału mięśnia sercowego, to zaleca się rozpoczęcie leczenia między trzecią a szesnastą dobą po zawale, o ile stan hemodynamiczny pacjenta jest stabilny
• leczenie należy rozpocząć w warunkach szpitalnych, pod ścisłym nadzorem lekarza (szczególnie dotyczącym kontroli ciśnienia tętniczego), do osiągnięcia dawki 75 mg
• początkowa dawka musi być mała, szczególnie u pacjentów z prawidłowym lub obniżonym ciśnieniem tętniczym krwi
• w przypadku objawowego niedociśnienia, np. na skutek niewydolności serca, dawkę leków moczopędnych i/lub innych podawanych jednocześnie leków rozszerzających naczynia krwionośne można zmniejszyć w celu utrzymania stałej dawki kaptoprylu
• jeśli jest to konieczne, dawkę należy dostosować do reakcji klinicznej pacjenta
• Captopril Jelfa można podawać w skojarzeniu z innymi lekami stosowanymi w leczeniu zawału mięśnia sercowego, takimi jak leki trombolityczne, β-adrenolityki i kwas acetylosalicylowy

Nefropatia w przebiegu cukrzycy typu I:

• zalecana dawka dobowa w przypadku nefropatii w przebiegu cukrzycy typu I wynosi 75 do 100 mg w dawkach podzielonych
• jeżeli wymagane jest dalsze obniżenie ciśnienia tętniczego, dodać można inne leki przeciw nadciśnieniu

Niewydolność nerek:

• u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lekarz zaleci mniejsze dawki leku w zależności od stopnia niewydolności nerek (klirensu kreatyniny) lub wydłuży przerwę między dawkami
• jeżeli konieczne jest jednoczesne podawanie leków moczopędnych u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, lekarz może zalecić stosowanie diuretyków pętlowych (na przykład furosemidu), zamiast tiazydowych leków moczopędnych

Pacjenci w podeszłym wieku:

• lekarz rozważy rozpoczęcie leczenia od mniejszej dawki początkowej (6,25 mg 2 razy na dobę) u pacjentów w podeszłym wieku z możliwym osłabieniem czynności nerek i zaburzeniami dotyczącymi innych narządów, podobnie jak w przypadku innych leków przeciw nadciśnieniu
• lekarz dostosuje dawkę w zależności od uzyskiwanych wartości ciśnienia tętniczego, zalecając najmniejszą skuteczną dawkę

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku

• w przypadku zażycia przez pacjenta zbyt dużej dawki leku lub w przypadku zażycia jakiejkolwiek ilości leku przez dziecko, należy natychmiast zgłosić się do izby przyjęć najbliższego szpitala
• należy zabrać ze sobą tę ulotkę i pozostałe tabletki, aby pokazać je lekarzowi
• objawy przedawkowania: ciężkie niedociśnienie tętnicze, wstrząs, osłupienie, bradykardia, zaburzenia elektrolitowe i niewydolność nerek

Kaptopryl można usunąć z organizmu przez hemodializę.

Pominięcie zastosowania leku

Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. 

Kiedy nie stosować leku Captopril Jelfa?

Należy poinformować lekarza jeśli:

• jeśli pacjent ma uczulenie na kaptopryl, inny lek z grupy inhibitorów ACE lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• jeśli u pacjenta w przeszłości wystąpił obrzęk naczynioruchowy (obrzęk dowolnej okolicy ciała, który w przypadku objęcia gardła lub krtani powoduje trudności w oddychaniu lub połykaniu) po przyjęciu leku z grupy inhibitorów ACE
• jeśli u pacjenta stwierdzono kiedykolwiek dziedziczny lub idiopatyczny (o nieustalonej przyczynie) obrzęk naczynioruchowy
• pacjentka jest w drugim lub trzecim trymestrze ciąży
• jeśli pacjent ma cukrzycę lub zaburzenia czynności nerek i jest leczony lekiem obniżającym ciśnienie krwi zawierającym aliskiren
• jeśli pacjent przyjmował lub obecnie stosuje lek złożony zawierający sakubitryl i walsartan (stosowany w leczeniu pewnego rodzaju długotrwałej (przewlekłej) niewydolności serca u dorosłych), ponieważ zwiększa się ryzyko obrzęku naczynioruchowego (szybkiego obrzęku tkanki podskórnej, w okolicy takiej, jak gardło)

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek Captopril Jelfa może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Należy zaprzestać stosowania leku Captopril Jelfa i natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanch.

• obrzęk twarzy, języka i krtani
• trudności podczas połykania
• reakcje skórne z powstawaniem pęcherzy, owrzodzeń i pokrzywki
• trudności w oddychaniu
• uczucie omdlenia

Często (u co najmniej 1 pacjenta na 100, ale mniej niż 1 na 10)

• zaburzenia snu
• zaburzenia odczuwania smaku
• suchy, uporczywy kaszel
• duszność
• nudności, wymioty
• podrażnienie błony śluzowej żołądka
• bóle brzucha, biegunka, zaparcia
• suchość błony śluzowej jamy ustnej
• świąd z wysypką lub bez wysypki
• wysypka i łysienie

Niezbyt często (u co najmniej 1 pacjenta na 1000, ale mniej niż 1 na 100)

• tachykardia (szybka czynność serca) lub tachyarytmia (zaburzenia rytmu serca)
• dławica piersiowa (ból w klatce piersiowej)
• kołatanie serca
• niedociśnienie tętnicze
• zespół Raynauda (napadowe blednięcie palców rąk lub stóp pod wpływem zimna lub emocji)
• nagłe zaczerwienienie
• bladość, obrzęk naczynioruchowy
• zmęczenie
• złe samopoczucie

Rzadko (u co najmniej 1 pacjenta na 10000, ale mniej niż 1 na 1000)

• anoreksja (utrata apetytu i wagi)
• senność
• bóle głowy i parestezje (uczucie kłucia, mrowienia)
• zapalenie jamy ustnej/owrzodzenia aftowe
• zaburzenia czynności nerek, w tym niewydolność nerek, wielomocz, skąpomocz, zwiększenie częstości oddawania moczu

Bardzo rzadko (u mniej niż 1 pacjenta na 10000)

• neutropenia/agranulocytoza (zmniejszenie ilości/brak pewnego typu krwinek białych)
• pancytopenia (zmniejszenie liczby wszystkich krwinek) – szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek
• niedokrwistość (w tym niedokrwistość aplastyczna i hemolityczna)
• małopłytkowość (zmniejszenie liczby płytek krwi)
• powiększenie węzłów chłonnych
• eozynofilia (zwiększenie ilości pewnego typu krwinek białych)
• zaburzenia autoimmunologiczne i (lub) dodatnie miano przeciwciał przeciwjądrowych (rodzaj zaburzeń układu odporności)
• hiperkaliemia (zwiększone stężenie potasu)
• hipoglikemia (zmniejszone stężenie cukru w surowicy)
• splątanie
• depresja
• incydenty naczyniowo-mózgowe, w tym udar, omdlenie, niewyraźne widzenie
• zatrzymanie czynności serca
• wstrząs kardiogenny (ostra niewydolność krążenia spowodowana chorobą serca)
• skurcz oskrzeli
• nieżyt błony śluzowej nosa
• alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych/eozynofilowe zapalenie płuc
• zapalenie języka
• wrzód trawienny
• zapalenie trzustki
• zaburzenia czynności wątroby i zastój żółci (w tym żółtaczka)
• zapalenie wątroby w tym martwica, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i stężenia bilirubiny
• pokrzywka
• rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona (choroby charakteryzujące się powstawaniem pęcherzy i następnie bolesnych nadżerek)
• nadwrażliwość na światło
• erytrodermia (zaczerwienienie i złuszczane skóry)
• zmiany skórne podobne do pęcherzycy i złuszczające zapalenie skóry
• bóle mięśni, bóle stawów
• zespół nerczycowy (choroba objawiająca się znaczną utratą białka z moczem)
• impotencja
• ginekomastia (powiększenie piersi u mężczyzny)
• gorączka
• zmiany w wynikach badań laboratoryjnych (białkomocz, eozynofilia, zwiększenie stężenia potasu w surowicy, zmniejszenie stężenia sodu w surowicy, zwiększenie stężenia azotu mocznikowego we krwi, zwiększenie stężenia kreatyniny i bilirubiny w surowicy, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie wartości hematokrytu, zmniejszenie ilości leukocytów i płytek krwi, dodatnie miano przeciwciał przeciwjądrowych, przyspieszone OB)

Należe zawsze poinformować lekarza w trakcie leczenia lekiem Captopril Jelfa jeśli:

• u pacjenta stwierdzono czynniki ryzyka wystąpienia niedociśnienia tętniczego, np. zaburzenia wodno-elektrolitowe (odwodnienie lub przewodnienie organizmu), ciężkie nadciśnienie tętnicze renino-zależne lub objawową niewydolność serca
• u pacjenta stwierdzono zaburzenia czynności nerek, obustronne zwężenie tętnic nerkowych lub zwężenie tętnicy jedynej czynnej nerki
• pacjent poddawany jest dializoterapii
• u pacjenta jest lub będzie prowadzone leczenie odczulające, np. mające na celu zmniejszenie odczynu alergicznego po użądleniu przez owady
• u pacjenta jest lub ma być prowadzone leczenie za pomocą aferezy lipoprotein o małej gęstości (usuwanie cholesterolu z krwi)
• u pacjenta stwierdzono zwężenie zastawki aortalnej i mitralnej (zastawki serca) lub kardiomiopatię przerostową (choroba mięśnia sercowego)
• u pacjenta stwierdzono zaburzenia czynności wątroby
• u pacjenta stwierdzono kolagenozę naczyń (choroba tkanki łącznej) lub pacjent jest leczony lekami immunosupresyjnymi, np. azatiopryną
• u pacjenta stwierdzono dnę moczową (choroba związana z nadmiarem kwasu moczowego) i pacjent jest leczony allopurynolem
• pacjent ma zaburzenia rytmu serca i jest leczony prokainamidem
• u pacjenta planowane jest wykonanie zabiegu chirurgicznego i podanie znieczulenia z zastosowaniem leków powodujących niedociśnienie
• pacjent ma cukrzycę
• pacjentka jest w ciąży, podejrzewa lub planuje ciążę - należy poinformować o tym lekarza
• pacjent przyjmuje którykolwiek z poniższych leków, stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi: - antagonistę receptora angiotensyny II (AIIRA) (nazywanego również sartanem – na przykład walsartan, telmisartan, irbesartan), zwłaszcza jeśli pacjent ma zaburzenia czynności nerek związane z cukrzycą, - aliskiren
• pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków, ponieważ zwiększa się ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego (gwałtowne puchnięcie tkanki, np. w okolicy gardła):
  • racekadotryl, lek stosowany w leczeniu biegunki
  • leki stosowane, aby zapobiec odrzuceniu przeszczepionego narządu oraz w leczeniu raka (np. temsyrolimus, syrolimus, ewerolimus)
  • wildagliptyna, lek stosowany w leczeniu cukrzycy

Lekarz może zalecić regularną kontrolę czynności nerek, ciśnienia tętniczego oraz stężenia elektrolitów (np. potasu) we krwi. 

Ponadto należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów rasy czarnej, ze względu na większe ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego oraz mniejszą skuteczność leku w obniżaniu ciśnienia u tych pacjentów. 

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Należy poinformować lekarza o ciąży, podejrzeniu lub planowaniu ciąży. Lekarz może zalecić przerwanie stosowania leku Captopril Jelfa i wprowadzić inne leczenie. Nie zaleca się stosowania leku Captopril Jelfa we wczesnym okresie ciąży oraz nie wolno stosować go po trzecim miesiącu ciąży. Może poważnie zaszkodzić dziecku.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Podczas stosowania leku Captopril Jelfa nie zaleca się karmienia piersią noworodka (kilka pierwszych tygodni po urodzeniu), a zwłaszcza wcześniaka. W przypadku starszego niemowlęcia lekarz poinformuje pacjentkę o korzyściach i ryzyku przyjmowania leku Captopril Jelfa podczas karmienia piersią, w porównaniu do stosowania innych leków.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Zwłaszcza należy poinformować lekarza o przyjmowaniu któregokolwiek z następujących leków:

• leki stosowane najczęściej, aby zapobiegać odrzuceniu przeszczepionego narządu (syrolimus, ewerolimus i inne leki należące do grupy inhibitorów mTOR) 
• suplementy potasu (w tym substytuty soli kuchennej), leki moczopędne oszczędzające potas (spironolakton, amiloryd, triamteren) i inne leki zwiększające stężenie potasu we krwi (np. trimetoprim i kotrimoksazol, stosowane w zakażeniach wywołanych przez bakterie; cyklosporyna, lek immunosupresyjny stosowany, aby zapobiec odrzuceniu przeszczepionego narządu oraz heparyna, lek stosowany w celu rozrzedzenia krwi, aby zapobiec zakrzepom)
• lit (stosowany w leczeniu manii i depresji)
• leki o działaniu przeciwbólowym, przeciwgorączkowym i przeciwzapalnym – tzw. niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), diklofenak, piroksykam, ibuprofen, kwas acetylosalicylowy
• leki przeciwnadciśnieniowe i leki rozszerzające naczynia, takie jak azotany
• leki przeciwcukrzycowe
• leki trombolityczne (rozpuszczające zakrzep krwi i udrażniające naczynia), np. streptokinazę
• trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne
• leki zwężające naczynia krwionośne, tzw. sympatykomimetyki, np. adrenalinę
• allopurynol (stosowany w leczeniu dny moczanowej)
• prokainamid (stosowany w leczeniu zaburzeń rytmu serca)
• cytostatyki (leki stosowane w chorobach nowotworowych)
• leki immunosupresyjne

Kaptopryl może powodować fałszywie dodatni wynik testu na obecność acetonu (może wskazywać na niewystarczające leczenie cukrzycy) w moczu.

Captopril Jelfa z jedzeniem, piciem i alkoholem

Lek może być podawany przed, podczas lub po posiłku

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Podczas stosowania leku Captopril Jelfa nie należy spożywać alkoholu.

Lek Captopril Jelfa może wywierać niekorzystny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych, szczególnie na początku leczenia lub podczas zmiany dawki oraz w przypadku jednoczesnego picia alkoholu. W razie wystąpienia objawów niepożądanych, takich jak zawroty głowy lub zmęczenie, należy skontaktować się z lekarzem. 

Jak przechowywać lek Captopril Jelfa?

Lek należy przechowywać:

• w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci
• w temperaturze poniżej 25^oC
• w oryginalnym opakowaniu