Emanera (Esomeprazolum)

Jak działa lek Emanera?

Emanera zawiera ezomeprazol, który należy do grupy leków nazywanych inhibitorami pompy protonowej. Czynna postać ezomeprazolu blokuje aktywność enzymu pompy protonowej i w ten sposób hamowane jest podstawowe i stymulowane wydzielanie kwasu w żołądku.

Kiedy stosuje się lek Emanera?

Lek Emanera stosuje się w:

Dorośli:

• chorobie refluksowej przełyku (GERD). Polega ona na zarzucaniu kwaśnej treści żołądkowej do przełyku (przewód łączący gardło z żołądkiem), co powoduje ból, stan zapalny i zgagę. Lek Emanera przepisywany jest w celu:
  • wyleczenia przełyku, jeśli został on uszkodzony lub jeżeli rozwinął się w nim stan zapalny
  • zapobiegania nawrotom takich stanów
  • usunięcia nieprzyjemnych objawów często występujących przy takich stanach
• chorobie wrzodowej żołądka i górnej części jelita z zakażeniem bakterią Helicobacter pylori. W razie wystąpienia tych dolegliwości, lekarz może przepisać lek Emanera w skojarzeniu z antybiotykami w celu:
  • wyleczenia wrzodów dwunastnicy związanych z zakażeniem bakterią Helicobacter pylori
  • zapobiegania nawrotom choroby wrzodowej wywołanej tą bakterią
• chorobie wrzodowej żołądka wywołanej niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ). Lek Emanera przepisywany jest wówczas w celu:
  • wyleczenia wrzodów żołądka wywołanych przez NLPZ
  • zapobiegania powstawaniu wrzodów podczas terapii NLPZ
• przedłużonym leczeniu po zapobieganiu ponownemu krwawieniu z wrzodów dzięki dożylnie podawanemu ezomeprazolowi
• zbyt dużej ilości kwasu w żołądku wywołanej przez guz w trzustce (zespół Zollingera-Ellisona)

Młodzież w wieku 12 lat i starsza:

• chorobie refluksowej przełyku (GERD). Polega na zarzucaniu kwaśnej treści żołądkowej do przełyku (przewód łączący gardło z żołądkiem), co powoduje ból, stan zapalny i zgagę
• chorobie wrzodowej żołądka i górnej części jelita z zakażeniem bakterią Helicobacter pylori. W przypadku wystąpienia takich dolegliwości, lekarz może przepisać lek Emanera w skojarzeniu z antybiotykami w celu wyleczenia wrzodów związanych z zakażeniem bakterią Helicobacter pylori

Jak stosować lek Emanera?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

• w przypadku długotrwałego przyjmowania leku (zwłaszcza przez okres dłuższy niż rok), może być konieczna kontrola lekarska
• w razie gdy lekarz zalecił przyjmowanie leku doraźnie, należy poinformować go o wszelkich zmianach w objawach
• lekarz zadecyduje o dawce leku i czasie leczenia. Dawkowanie zależy od stanu pacjenta, wieku oraz czynności wątroby

Dorośli w wieku 18 lat i starsi

Leczenie zgagi wywołanej chorobą refluksową przełyku (GERD)

• u pacjentów, u których stwierdzono niewielkie uszkodzenie przełyku, zazwyczaj zalecana dawka to 40 mg leku Emanera raz na dobę przez okres 4 tygodni. Gdy nie doszło do wyleczenia przełyku, lekarz może zalecić przyjmowanie tej samej dawki przez kolejne 4 tygodnie
• zazwyczaj zalecana dawka po wyleczeniu przełyku to 20 mg leku Emanera raz na dobę
• jeżeli przełyk nie był uszkodzony, zazwyczaj zalecana dawka leku Emanera to 20 mg na dobę. Po wyrównaniu objawów lekarz może zalecić przyjmowanie leku doraźnie w dawce do 20 mg na dobę
• w przypadku ciężkich chorób wątroby, lekarz może przepisać mniejszą dawkę leku

Leczenie choroby wrzodowej wywołanej zakażeniem Helicobacter pylori i zapobieganie nawrotom choroby

• zwykle zalecana dawka to 20 mg leku Emanera dwa razy na dobę przez tydzień
• lekarz zaleci również stosowanie antybiotyków, np. amoksycyliny i klarytromycyny

Leczenie wrzodów żołądka związanych z leczeniem niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ)

• zwykle zalecana dawka to 20 mg leku Emanera raz na dobę przez 4 do 8 tygodni

Zapobieganie wrzodom żołądka podczas terapii niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ)

• zwykle zalecana dawka to 20 mg leku Emanera raz na dobę

Przedłużone leczenie po zapobieganiu ponownemu krwawieniu z wrzodów za pomocą dożylnie podawanego ezomeprazolu

• zazwyczaj zalecana dawka to 40 mg leku Emanera raz na dobę przez 4 tygodnie

Leczenie nadmiaru kwasu w żołądku wywołanego przez guz w trzustce (zespół Zollingera-Ellisona)

• zwykle zalecana dawka to 40 mg leku Emanera dwa razy na dobę
• lekarz dostosuje dawkę w zależności od potrzeb pacjenta i zadecyduje o czasie trwania leczenia. Maksymalna dawka leku to 80 mg dwa razy na dobę

Młodzież w wieku 12 lat i starsza:

Leczenie zgagi wywołanej chorobą refluksową przełyku (GERD)

• u pacjentów, u których stwierdzono niewielkie uszkodzenie przełyku, zazwyczaj zalecana dawka to 40 mg leku Emanera raz na dobę przez okres 4 tygodni. Gdy nie doszło do wyleczenia przełyku, lekarz może zalecić przyjmowanie tej samej dawki przez kolejne 4 tygodnie
• zazwyczaj zalecana dawka po wyleczeniu przełyku to 20 mg leku Emanera raz na dobę
• jeżeli przełyk nie był uszkodzony, zazwyczaj zalecana dawka leku Emanera to 20 mg na dobę
• w przypadku ciężkich chorób wątroby, lekarz może przepisać mniejszą dawkę leku

Leczenie choroby wrzodowej wywołanej zakażeniem Helicobacter pylori i zapobieganie nawrotom choroby

• zwykle zalecana dawka to 20 mg leku Emanera dwa razy na dobę przez tydzień
• lekarz zaleci również stosowanie antybiotyków, np. amoksycyliny i klarytromycyny

Przyjmowanie leku Emanera

• lek Emanera można przyjmować o każdej porze dnia
• lek Emanera można przyjmować z jedzeniem lub na czczo
• kapsułki należy połykać w całości, popijając wodą. Nie należy ich żuć ani kruszyć, gdyż zawierają one peletki pokryte powłoką chroniącą przed działaniem kwasu żołądkowego. Istotne jest, aby nie uszkodzić peletek

W razie trudności z połykaniem kapsułek

Jeśli pacjent ma trudności z połknięciem kapsułki:

• należy otworzyć kapsułkę i wymieszać peletki w połowie szklanki niegazowanej wody. Nie należy używać żadnych innych płynów
• mieszaninę należy wypić natychmiast po jej przygotowaniu lub w ciągu 30 minut. Zawsze należy zamieszać mieszaninę bezpośrednio przed jej wypiciem
• w celu upewnienia się, że zażyty został cały lek, należy ponownie napełnić szklankę wodą do połowy i wypić jej zawartość. Nierozpuszczona stała pozostałość zawiera lek - nie należy jej żuć ani kruszyć
• jeżeli pacjent nie może samodzielnie połykać, kapsułkę należy otworzyć, wymieszać peletki z wodą i przenieść do strzykawki, a następnie podać przez sondę do żołądka

Dzieci i młodzież w wieku poniżej 12 lat:

Nie zaleca się stosowania leku Emanera u dzieci w wieku poniżej 12 lat.

Pacjenci w podeszłym wieku:

Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów w podeszłym wieku.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Emanera

W razie przyjęcia większej dawki leku Emanera niż przepisana przez lekarza należy bezzwłocznie zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Pominięcie zastosowania leku Emanera

W przypadku pominięcia dawki leku należy zażyć ją tak szybko jak to możliwe. Jeśli jednak zbliża się pora przyjęcia kolejnej dawki, należy opuścić pominiętą dawkę. Nie należy stosować dawki podwójnej (dwie dawki w tym samym czasie) w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Kiedy nie stosować leku Emanera?

Nie należy stosować leku Emanera:

• jeśli pacjent ma uczulenie na ezomeprazol lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• gdy u pacjenta stwierdzono uczulenie na inne leki z grupy inhibitorów pompy protonowej, np. pantoprazol, lanzoprazol, rabeprazol, omeprazol
• jeśli jednocześnie przyjmowany jest nelfinawir (stosowany w leczeniu zakażeń HIV)

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Emanera może powodować działania niepożądane, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Należy zaprzestać stosowania leku Emanera i natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanych:

• świszczący oddech, obrzęk ust, języka i gardła lub ciała, wysypka, omdlenia lub trudności w połykaniu (ciężka reakcja alergiczna)
• zaczerwienienie skóry z pęcherzami lub złuszczaniem się skóry. Mogą również pojawić się pęcherze i krwawienie z warg, oczu, jamy ustnej, nosa i narządów rodnych. Mogą to być objawy zespołu Stevensa - Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka
• żółta skóra, ciemne zabarwienie moczu oraz zmęczenie, które mogą być objawami chorób wątroby

Powyższe działania niepożądane występują rzadko i dotyczą mniej niż 1 na 1000 pacjentów.

Inne działania niepożądane występujące często (u nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• ból głowy
• biegunka, bóle brzucha, zaparcia, wzdęcia, nudności, wymioty
• łagodne polipy żołądka

Niezbyt często (u nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):

• obrzęk stóp i kostek
• zaburzenia snu (bezsenność)
• zawroty głowy, uczucie mrowienia, senność
• zawroty głowy pochodzenia błędnikowego (uczucie wirowania)
• suchość w jamie ustnej
• zmiany w wynikach badań krwi obrazujących czynność wątroby
• wysypka skórna, guzkowata wysypka (pokrzywka), swędzenie skóry
• złamania kości biodrowej, kości nadgarstka lub kręgosłupa (jeśli lek Emanera jest stosowany w dużych dawkach oraz przez długi czas)

Rzadko (u nie więcej niż 1 na 1000 pacjentów):

• zaburzenia krwi, np. zmniejszenie liczby białych krwinek (leukopenia) lub płytek krwi (trombocytopenia). Może to powodować osłabienie, łatwe tworzenie się siniaków oraz sprzyjać zakażeniom
• małe stężenie sodu we krwi. Może to powodować osłabienie, wymioty oraz skurcze
• uczucie pobudzenia, dezorientacji lub przygnębienia
• zaburzenia smaku
• zaburzenia wzroku, np. niewyraźnie widzenie
• nagła zadyszka lub duszność (skurcz oskrzeli)
• zapalenie jamy ustnej
• zakażenie grzybicze zwane pleśniawką, które może atakować jelita
• choroby wątroby, łącznie z żółtaczką, która powoduje żółte zabarwienie skóry, ciemne zabarwienie moczu i zmęczenie
• utrata włosów (łysienie)
• wysypka skórna po ekspozycji na światło słoneczne
• bóle stawów lub mięśni
• złe samopoczucie i brak energii
• nasilone pocenie się

Bardzo rzadko (u nie więcej niż 1 na 10 000 pacjentów):

• zaburzenia liczby krwinek, np. niedobór białych krwinek (agranulocytoza), spadek liczby czerwonych i białych krwinek oraz płytek krwi (pancytopenia)
• agresja
• omamy (widzenie, słyszenie lub wyczuwanie rzeczy, których nie ma)
• ciężkie choroby wątroby prowadzące do niewydolności wątroby i zapalenia mózgu
• nagłe pojawienie się ciężkiej wysypki, pęcherzy lub złuszczanie się skóry. Objawom tym może towarzyszyć wysoka gorączka i bóle stawów (rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka)
• osłabienie siły mięśniowej
• ciężkie choroby nerek
• powiększone piersi u mężczyzn

Nieznana częstość:

• jeżeli stosowano lek Emanera przez okres dłuższy niż trzy miesiące, istnieje możliwość, spadku stężenia magnezu we krwi. Małe stężenie magnezu może objawiać się jako zmęczenie, mimowolne skurcze mięśni, dezorientacja, drgawki, zawroty głowy, przyspieszona akcja serca. W przypadku zaobserwowania któregoś z wymienionych objawów należy o tym bezzwłocznie poinformować lekarza. Małe stężenie magnezu może prowadzić do spadku stężenia potasu lub wapnia we krwi. Lekarz może zalecić regularne przeprowadzanie badań krwi
• zapalenie jelita prowadzące do biegunki
• wysypka mogąca przebiegać z bólem stawów

W bardzo rzadkich przypadkach lek Emanera może wywierać niekorzystny wpływ na białe krwinki, prowadząc do niedoboru odporności. W razie wystąpienia zakażeń z takimi objawami jak: gorączka z bardzo złym samopoczuciem lub gorączka z oznakami zakażenia miejscowego (ból szyi, gardła lub jamy ustnej lub też trudności w oddawaniu moczu) należy bezzwłocznie skontaktować się z lekarzem w celu przeprowadzenia badań krwi wykluczających agranulocytozę (niedobór białych krwinek). Bardzo ważne jest wówczas, aby poinformować lekarza o przyjmowaniu leku.

Przed zastosowaniem leku Emanera, należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą w przypadku:

• ciężkiej choroby wątroby lub nerek
• niedoboru witaminy B₁₂
• gdy u pacjenta kiedykolwiek występowała reakcja skórna w wyniku stosowania leku podobnego do leku Emanera, który zmniejsza wydzielanie kwasu żołądkowego
• planowanego specyficznego badania krwi (stężenie chromograniny A)

Jeśli u pacjenta wystąpiła wysypka skórna, szczególnie w miejscach narażonych na działanie promieni słonecznych, należy jak najszybciej powiedzieć o tym lekarzowi, ponieważ może on zalecić przerwanie leczenia. Należy również powiedzieć o wszelkich innych występujących działaniach niepożądanych takich jak ból stawów.

Emanera może maskować objawy innych chorób, dlatego należy bezzwłocznie poinformować lekarza o następujących objawach występujących przed terapią lub podczas terapii lekiem Emanera:

• znaczna, niezamierzona utrata masy ciała i trudności z przełykaniem
• ból brzucha lub niestrawność
• wymioty pokarmem lub krwią
• czarne stolce z domieszką krwi

W razie stosowania leku Emanera doraźnie należy zgłosić się do lekarza, jeśli objawy nie ustąpią lub zmienią charakter.

Stosując inhibitory pompy protonowej, takie jak lek Emanera, zwłaszcza w okresie dłuższym niż jeden rok, może wzrosnąć nieznacznie ryzyko wystąpienia złamań kości biodrowej, kości nadgarstka lub kręgosłupa. Należy poinformować lekarza w przypadku rozpoznanej osteoporozy lub przyjmowania leków z grupy kortykosteroidów, które mogą zwiększać ryzyko wystąpienia osteoporozy.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Dane kliniczne dotyczące stosowania ezomeprazolu u kobiet w okresie ciąży są ograniczone. Lekarz podejmuje decyzję o stosowaniu leku Emanera podczas ciąży.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Brak danych dotyczących przenikania leku Emanera do mleka kobiet karmiących piersią, dlatego nie należy przyjmować leku Emanera w czasie karmienia piersią.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Nie należy stosować leku Emanera równocześnie z nelfinawirem (lek stosowany w leczeniu zakażeń HIV).

Należy poinformować lekarza lub farmaceutę o przyjmowaniu następujących leków:

• atazanawir (lek stosowany w leczeniu zakażeń HIV)
• ketokonazol, itrakonazol lub worykonazol (leki stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych)
• digoksyna (lek stosowany w leczeniu zaburzeń serca)
• erlotynib (lek stosowany w leczeniu raka)
• cytalopram, imipramina lub klomipramina (leki stosowane w leczeniu depresji)
• diazepam (lek stosowany w stanach lękowych jako lek rozluźniający mięśnie lub w leczeniu epilepsji)
• fenytoina (lek stosowany w leczeniu epilepsji) - w razie przyjmowania fenytoiny pacjent powinien być monitorowany przez lekarza przy rozpoczęciu oraz zakończeniu terapii lekiem Emanera
• leki stosowane do rozrzedzania krwi takie jak warfaryna - pacjent może być monitorowany przez lekarza przy rozpoczęciu oraz zakończeniu terapii lekiem Emanera
• cylostazol (lek stosowany w leczeniu chromania przestankowego)
• cyzapryd (lek stosowany w leczeniu niestrawności i zgagi)
• metotreksat (chemioterapeutyk stosowany w dużych dawkach do leczenia raka) - jeśli pacjent przyjmuje duże dawki metotreksatu lekarz może tymczasowo zalecić odstawienie leku Emanera
• klopidogrel (lek przeciwzakrzepowy)
• takrolimus (lek stosowany po przeszczepie narządów)
• ryfampicyna (lek stosowany w leczeniu gruźlicy)
• ziele dziurawca (Hypericum perforatum) 

W razie równoczesnego stosowania amoksycyliny i klarytromycyny oraz leku Emanera w leczeniu wrzodów wywołanych zakażeniem Helicobacter pylori bardzo ważne jest, aby poinformować lekarza o wszystkich innych przyjmowanych lekach.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych.

Jest mało prawdopodobne, by lek Emanera wpływał na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże mogą wystąpić działania niepożądane takie jak zawroty głowy i niewyraźne widzenie. Wówczas nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn.

Jak przechowywać lek Emanera?

• przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią
• nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C