Glibetic (Glimepiridum)

Jak działa lek Glibetic?

Lek Glibetic wykazuje działanie przeciwcukrzycowe i stosowany jest u pacjentów w monoterapii lub w połączeniu z innymi lekami stosowanymi w cukrzycy typu 2 (insuliną lub metforminą). Substancja czynna leku - glimepiryd stymuluje komórki trzustki do wydzielana insuliny, hormonu obniżającego stężenie cukru we krwi oraz zwiększa wrażliwość komórek trzustki na glukozę.

Kiedy stosuje się lek Glibetic?

Lek Glibetic stosuje się w leczeniu cukrzycy typu 2, gdy dieta, ćwiczenia fizyczne oraz zmniejszenie masy ciała nie są wystarczająco skuteczne. Należy pamiętać, że podstawą skutecznego leczenia cukrzycy, oprócz leków, jest właściwa dieta, regularne ćwiczenia fizyczne jak również regularne badania krwi i moczu.

Jak stosować lek Glibetic?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem.

• tabletki należy połykać w całości, popijając niewielką ilością wody
• zazwyczaj wystarczająca jest pojedyncza dawka dobowa glimepirydu
• zaleca się przyjmowanie leku na krótko przed lub w trakcie śniadania, a jeśli pominięto śniadanie - na krótko przed lub podczas pierwszego głównego posiłku

Dawki leku mogą być różne dla różnych pacjentów, ponieważ lekarz na podstawie wyników badań stężenia glukozy we krwi i moczu ustala indywidulane dawkowanie. Zmiana czynników zewnętrznych, dieta, ćwiczenia fizyczne, stres mogą wymagać zmiany dawkowania leku.

• początkowo podaje się 1 mg glimepirydu na dobę. Jeśli taka dawka zapewnia dobrą kontrolę glikemii, należy ją przyjąć jako dawkę podtrzymującą. W przypadku braku zadowalającej kontroli glikemii lekarz może stopniowo zwiększać dawkę, w odstępach 1-2 tygodniowych do osiągnięcia dawki dobowej 2 mg, 3 mg lub 4 mg glimepirydu
• tylko w wyjątkowych przypadkach dawka glimepirydu większa niż 4 mg na dobę daje lepsze wyniki terapeutyczne
• maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 6 mg

Lek Glibetic może być stosowany razem z innymi lekami obniżającymi stężenie cukru we krwi (metforminą lub insuliną), a terapię skojarzoną należy rozpoczynać pod ścisłą kontrolą lekarza.

U pacjentów, u których po zastosowaniu maksymalnej dawki dobowej metforminy nie uzyskano zadowalającej skuteczności, lekarz może wprowadzić dodatkowo gimepiryd do terapii. Utrzymując dawkę metforminy, leczenie lekiem Glibetic należy rozpocząć od małych dawek, które w zależności od skuteczności kontroli stężenia glukozy zwiększa się, aż do maksymalnej dawki dobowej. Z kolei u pacjentów, u których po zastosowaniu maksymalnej dawki dobowej leku Glibetic nie uzyskano zadowalającej skuteczności, lekarz może w razie konieczności, rozpocząć jednoczesne leczenie insuliną. Analogicznie utrzymując dawkę leku Glibetic, należy rozpocząć leczenie insuliną od małych dawek, stopniowo zwiększanych do wartości odpowiednich dla pacjenta.

W czasie leczenia, gdy na skutek poprawy kontroli cukrzycy wzrasta wrażliwość na insulinę, zapotrzebowanie na glimepiryd może się zmniejszyć. Z tego względu w celu uniknięcia hipoglikemii należy rozważyć zmniejszenie dawki lub całkowite odstawienie leku. Lekarz rozważy zmianę dawkowania także w przypadku wystąpienia zmiany masy ciała lub trybu życia pacjenta oraz wystąpienia innych czynników zwiększających ryzyko hipo- lub hiperglikemii.

Możliwa jest zamiana z innego leku przeciwcukrzycowego na lek Glibetic. Zalecana dawka początkowa to 1 mg na dobę, którą lekarz (zależnie od potrzeb pacjenta) może zwiększać.

Zastąpienie insuliny lekiem Glibetic

W wyjątkowych przypadkach, u pacjentów z cukrzycą typu 2 leczonych insuliną, wskazana może być zmiana leczenia na lek Glibetic. Zmiana sposobu leczenia powinna odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza.

Stosowanie leku u pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby

U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby wskazana jest zmiana leku na insulinę.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku

W razie przyjęcia większej dawki leku niż zalecana należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, który podejmie odpowiednie leczenie.

• przyjęcie zbyt dużej dawki może wywołać hipoglikemię utrzymującą się od 12 do 72 godzin
• objawy hipoglikemii mogą nie występować do 24 godzin od przyjęcia nadmiernej ilości leku
• po znacznym przedawkowaniu można wykonać płukanie żołądka i podać węgiel aktywny
• w przypadku pacjenta przytomnego z objawami hipoglikemii należy wywołać wymioty, podać wodę lub lemoniadę z węglem aktywnym, siarczan sodu (jako środek przeczyszczający) oraz doustnie podać węglowodany (cukier)

Pominięcie zastosowania leku

W przypadku pominięcia dawki leku należy ją przyjąć tak szybko jak jest to możliwe. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

W przypadku wrażenia, że działanie leku jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza. Nie należy samodzielnie zmieniać dawkowania leku.

Kiedy nie stosować leku Glibetic?

Leku Glibetic nie należy stosować w przypadku, gdy pacjent:

• jest uczulony na glimepiryd, inne doustne pochodne sulfonylomocznika, sulfonamidy lub którąkolwiek substancję pomocniczą tego leku
• choruje na cukrzycę typu 1 (insulinozależną)
• ma śpiączkę cukrzycową
• ma kwasicę ketonową
• jest w ciąży lub karmi piersią
• ma ciężkie zaburzenia czynności nerek lub wątroby

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Glibetic może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Rzadko (dotyczy mniej niż 1 na 1000 pacjentów):

•  zmiany w obrazie krwi
•  hipoglikemia

Bardzo rzadko (dotyczy mniej niż 1 na 10 000 pacjentów):

• alergiczne zapalenie naczyń
• reakcje nadwrażliwości (zwykle łagodne, mogą też być ciężkie z zaburzeniami oddychania, zmniejszeniem ciśnienia tętniczego, a nawet wstrząsem)
• nudności
• wymioty
• biegunka
• ucisk lub uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej
• ból brzucha
• zaburzenia czynności wątroby (np. łącznie z zastojem żółci lub żółtaczką)
• zapalenie wątroby mogące prowadzić do niewydolności wątroby
• zmniejszenie stężenia sodu w surowicy

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• przemijające zaburzenia widzenia, które występują zwykle na początku leczenia
• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych
• nadwrażliwość krzyżowa na pochodne sulfonylomocznika, sulfonamidów lub substancji pokrewnych
• objawy alergii skórnej, takie jak świąd, wysypka oraz pokrzywka
• nadwrażliwość na światło

Należy poinformować lekarza jeśli pacjent:

• jest uczulony na niektóre cukry (lek Glibetic zawiera laktozę)
• ma niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (rzadka choroba dziedziczna), ponieważ istnieje ryzyko wsytąpienia niedokrwistości hemolitycznej podczas stosowania leku Glibetic

Podczas terapii lekiem Glibetic pacjent powinien zastosować się do planu leczenia zaleconego przez lekarza, ponieważ tylko wtedy jest w stanie osiągnąć właściwe stężenie cukru we krwi. Oznacza to, że poza regularnym zażywaniem tabletek, pacjent powinien przestrzegać diety, wykonywać ćwiczenia fizyczne i, jeśli konieczne, zmniejszyć masę ciała. Należy również zadbać o regularne, zgodne z zaleceniami lekarza, badanie stężenia cukru we krwi (i ewentualnie w moczu).

Lekarz może również zalecić badania kontrolujące liczbę komórek krwi i czynność wątroby chorego.

Zarówno za wysokie jak i zbyt niskie stężenie cukru we krwi stanowi zagrożenie dla zdrowia i życia pacjenta. Dlatego bardzo istotna jest świadomość chorego na cukrzycę typu 2 w zakresie objawów, jakie niesie za sobą hiper- oraz hipoglikemia.

Podczas kilku pierwszych tygodni leczenia glimepirydem istnieje zwiększone ryzyko hipoglikemii (obniżenia stężenia cukru we krwi), dlatego pacjent powinien być pod ścisłą kontrolą lekarza. Obniżenie stężenia cukru we krwi może wystąpić, jeśli pacjent:

• nie spożywa regularnie posiłków lub pomija je całkowicie
• głodzi się
• jest niedożywiony
• zmieni dietę
• zwiększy aktywność fizyczną i nie zwiększy ilości spożywanych wodorowęglanów
• spożywa alkohol, zwłaszcza w połączeniu z pomijaniem posiłków
• w tym samym czasie zażywa inne leki lub preparaty pochodzenia naturalnego
• zażywa duże dawki leku Glibetic
• choruje na pewne choroby indukowane hormonalnie (czynnościowe zaburzenia tarczycy, przysadki lub kory nadnerczy)
• ma zmniejszoną czynność nerek
• ma znacznie zmniejszoną czynność wątroby
• nie stosuje się do zaleceń lekarza

Jeśli występuje takie ryzyko, należy poinformować o nim lekarza, aby w razie konieczności mógł dostosować dawkę glimepirydu lub zmienić cały plan leczenia.

Objawami hipoglikemii są:

• ból głowy
• uczucie głodu
• wyczerpanie
• nudności/wymioty
• znużenie
• senność i zaburzenia snu
• niepokój
• agresja
• osłabienie koncentracji, uwagi i czasu reakcji
• depresja
• dezorientacja
• zaburzenia mowy i widzenia
• trudności z mówieniem lub rozumieniem mowy (afazja)
• drżenia
• niedowład
• zaburzenia narządów zmysłów
• zawroty głowy
• bezradność
• pocenie się
• lepka skóra
• niepokój
• przyspieszone bicie serca
• wysokie ciśnienie tętnicze
• uczucie nieprawidłowo silnego lub nieregularnego bicia serca (kołatanie)
• nagły ból w klatce piersiowej, który może promieniować (dławica piersiowa i zaburzenia rytmu serca)
• znaczna dezorientacja (delirium)
• drgawki pochodzenia mózgowego
• utrata samokontroli
• płytki oddech
• zwolniona czynność serca
• utrata przytomności

W większości przypadków objawy zmniejszonego stężenia cukru we krwi ustępują bardzo szybko, jeśli pacjent spożyje cukier, np. cukier w kostkach, słodki sok, posłodzoną herbatę, natomiast sztuczne środki słodzące są nieskuteczne.

Jednak w niektórych przypadkach objawy zmniejszonego stężenia cukru we krwi mogą nie występować, być mniej nasilone lub rozwijać się powoli. Pacjent nie będzie świadomy, że stężenie cukru we krwi uległo zmniejszeniu. Może się to zdarzyć u pacjentów:

• w podeszłym wieku
• zażywających pewne leki (np. leki działające na ośrodkowy układ nerwowy lub leki blokujące receptory beta-adrenergiczne)
• choruje na pewne choroby układu wydzielania wewnętrznego (np. pewne zaburzenia czynności tarczycy i przedniego płata przysadki lub niewydolność kory nadnerczy)

Podwyższone stężenie cukru we krwi może wystąpić, jeśli pacjent:

• nie stosuje się do zaleceń lekarza
• znajdzie się w szczególnie stresującej sytuacji
• zastosował lek Glibetic, ale nie zmniejszył on jeszcze wystarczająco stężenia cukru we krwi

Objawami hiperglikemii są:

• uczucie wzmożonego pragnienia
• częste oddawanie moczu
• suchość w ustach
• sucha i swędząca skóra
• zakażenia grzybicze lub zakażenia skóry
• zmniejszenie aktywności pacjenta

W takim przypadku należy bezwzględnie skontaktować się z lekarzem.

W sytuacjach stresowych (np. wypadki, nagłe operacje, zakażenia z gorączką, itp.) może być wskazana okresowa zamiana leczenia na insulinę.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Lek Glibetic jest przeciwwskazany w okresie ciąży i w tym czasie należy stosować insulinę.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Nie ustalono, czy lek Glibetic przenika do mleka matki, natomiast ze względu na ryzyko wystąpienia hipoglikemii u noworodków, nie należy podawać glimepirydu podczas karmienia piersią.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Jednoczesne przyjmowanie leku Glibetic z niektórymi lekami może powodować zarówno nasilenie, jak i osłabienie działania hipoglikemizującego glimepirydu. Działanie innych leków może być również zaburzone, jeśli są stosowane jednocześnie z lekiem Glibetic. Dlatego też inne leki można przyjmować tylko za zgodą (lub z przepisu) lekarza.

Niektóre leki stosowane razem z glmepirydem mogą nasilić działanie obniżające stężenie cukru we krwi, co zwiększa ryzyko hipoglikemii, są to:

• insulina
• inne doustne leki przeciwcukrzycowe (np. metformina)
• leki przeciwzakaźne (np. chloramfenikol, chinolony, tetracykliny, sulfonamidy, klarytromycyna)
• leki przeciwbólowe i przeciwreumatyczne (pochodne pyrazolonu, np. fenylobutazon, azapropazon, oksyfenbutazon)
• leki przeciwbólowe (salicylany)
• leki stosowane w leczeniu gruźlicy (kwas paraaminosalicylowy)
• leki wspomagające budowę masy mięśniowej (anaboliki i hormony męskie)
• leki przeciwzakrzepowe (pochodne kumaryny) - glimepiryd może nasilać lub osłabiać działanie hamujące krzepnięcie krwi
• leki przeciwgrzybicze (mikonazol, flukonazol)
• leki zmniejszające ciśnienie tętnicze lub szybkość pracy serca (inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE), leki blokujące receptory beta-adrenergiczne, sympatykolityki)
• leki przeciwarytmiczne (dyzopiramid)
• leki poprawiające nastrój i przeciwdepresyjne (fluoksetyna, inhibitory MAO)
• leki zmniejszające apetyt (fenfluramina)
• leki zmniejszające zwiększone stężenie tłuszczu we krwi (fibraty)
• niektóre leki stosowane w leczeniu nowotworów (cyklo-, tro- i ifosfamidy)
• leki przeciwalergiczne (trytokwalina)
• duże dawki leków poprawiających przepływu krwi (pentoksyfilina)
• leki stosowane w leczeniu dny moczanowej (probenecyd, allopurynol, sulfinpirazon)

Niektóre leki stosowane razem z glmepirydem mogą zmniejszać działanie obniżające stężenie cukru we krwi, co zwiększa ryzyko hiperglikemii, są to:

• żeńskie hormony płciowe (estrogeny i progestageny)
• leki wspomagające wytwarzanie moczu (leki moczopędne zwiększające wydalanie sodu, tiazydowe leki moczopędne)
• hormony tarczycy
• glikokortykosteroidy
• leki stosowane w leczeniu kurczów lub schizofrenii (fenytoina, pochodne fenotiazyny)
• leki obniżające ciśnienie tętnicze (diazoksyd)
• leki stosowane w leczeniu zakażeń, w tym gruźlicy (ryfampicyna)
• leki stosowane w leczeniu zmniejszonego stężenia cukru we krwi (glukagon)
• leki nasenne (barbiturany)
• leki stosowane w leczeniu pewnych chorób oczu (acetazolamid)
• leki przyspieszające szybkość bicia serca (adrenalina i sympatykomimetyki)
• leki zmniejszające zwiększone stężenie tłuszczu we krwi (pochodne kwasu nikotynowego)
• leki przeczyszczające stosowane długotrwale

Dodatkowo:

• leki stosowane w leczeniu owrzodzenia żołądka i dwunastnicy (antagoniści receptora H2) mogą nasilać lub osłabiać działanie glimepirydu
• leki obniżające ciśnienie tętnicze (beta-blokery, klonidyna, rezerpina) mogą nasilać lub osłabiać działanie glimepirydu
• leki działające na ośrodkowy układ nerwowy (beta-blokery, klonidyna, guanetydyna, rezerpina) mogą maskować lub całkowicie znosić objawy zmniejszonego stężenia cukru we krwi

Glibetic z jedzeniem i piciem

Lek przyjmuje się bezpośrednio przed lub podczas śniadania, lub innego głównego posiłku.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Alkohol może nasilać lub osłabiać hipoglikemizujące działanie glimepirydu w sposób nieprzewidywalny.

U pacjentów chorujących na cukrzycę typu 2 stosujących glimepiryd istnieje ryzyko wystąpienia hipo- lub hiperglikemii, w wyniku których może dojść do zaburzenia widzenia, koncentracji i szybkości reagowania, które upośledzają zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.

Należy rozważyć, czy w tych okolicznościach możliwe jest wykonywanie wymienionych czynności.

Jak przechowywać lek Glibetic?

• nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C
• przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem i wilgocią
• przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci