Drzewo tamanu rośnie w tropikalnych rejonach południowej Azji, Afryki oraz wysp Pacyfiku. Ma intensywny, ziołowy, korzenny zapach i zakwita dwa razy do roku. Drzewo tamanu zwane jest także Wawrzynem aleksandryjskim ze względu na swoje błyszczące, lakierowane liście.
Drzewo tamanu może osiągać do 2-3 metrów wysokości. Charakteryzuje się twardym drewnem i białymi kwiatami, dlatego często pełni rolę drzewa ozdobnego. Po przekwitnięciu kwiatów ich miejsce zajmują owoce, których skórka po dojrzeniu nabiera żółtej barwy. Smakują podobnie do jabłek, mają cienki miąższ i dużych rozmiarów pestkę. Po zbiorach owoców pestki poddawane są suszeniu. Po jakimś czasie brązowieją i zaczyna wydobywać się z nich cenny, gęsty olej.
Dla Polinezyjczyków drzewo tamanu było darem natury, w którym mieli się ukrywać bogowie. Z kolei w medycynie ludowej traktowano je jako naturalny środek w leczeniu różnych chorób, wytwarzając na bazie kory, liści, korzeni i orzechów preparaty lecznicze. Sięgając do wydarzeń historycznych, związanych z wykorzystaniem oleju tamanu, należy wspomnieć o 1928 roku, kiedy to misjonarka Maria-Suzana na wyspie Fiji używała go do leczenia chorych na trąd. Z kolei 2 lata później francuscy naukowcy przeprowadzili badania na oleju tamanu, aby móc wykorzystywać go do leczenia przewlekłych ran i zakażeń. Za jego pomocą zwalczano też gangreny, odleżyny, stany zapalne skóry, owrzodzenia, oparzenia słoneczne, a także choroby skóry głowy.
Tak, jak zostało wyżej wspomniane, olej tamanu jest wytłaczany z wysuszonych pestek, które leżakują na słońcu do ok. 8 tygodni. Co ciekawe, do wyprodukowania ok. 1 kg oleju potrzebnych jest aż 20 kilogramów owoców, dlatego jego cena nie należy niestety do najniższych.
W składzie oleju tamanu znajdują się m.in. takie składniki jak kwas kaloffilowy i kallofilloidyna, czyli flawonoidy, wykazujące działanie przeciwzapalne, przeciwbakteryjne i antybiotyczne. Zawiera się w nim także dużo nienasyconych kwasów tłuszczowych, m.in. linolowy i oleinowy, wykazujących dobroczynne działanie na skórę. Dzięki zastosowaniu oleju tamanu lub kosmetyków przygotowanych na jego bazie skóra jest odpowiednio nawilżona i wygładzona.
Olej tamanu kryje w sobie także bogactwo fitosteroli, wzmacniających barierę lipidową naskórka oraz regenerujących go i likwidujących stany zapalne.
Olej tamanu jest gęsty i ma tłustą konsystencję, ale dobrze się wchłania. Nakłada się go także punktowo na wypryski, blizny czy oparzenia, ale w innych przypadkach warto go rozcieńczać. Już przy 5-20% stężeniu olej tamanu działa intensywnie, dlatego szkoda go marnotrawić.
Używa się go m.in. do podleczenia skóry trądzikowej, różnych wyprysków i zmian skórnych. Łagodzi łojotok i łuszczycę oraz inne, podobne schorzenia. Stosowany jest często na cerę zniszczoną i dojrzałą, którą regeneruje i uelastycznia. Olej tamanu pochłania promienie UV, dlatego chroni skórę przed poparzeniami słonecznymi, a po oparzeniach wywołanych dłuższą ekspozycją na słońcu koi podrażniony naskórek.
Wciera się go także w skórę głowy przy problemach z nadmierną produkcją sebum i przy łupieżu. Oprócz tego olej tamanu wykorzystuje się także przy bólach reumatycznych i ogólnie przy bolących stawach.
Oprócz wyżej wymienionego sposobu punktowej aplikacji na zmiany skórne czy blizny i rozcieńczaniu z olejkami można też łączyć go z kwasem hialuronowym. Często też olej tamanu dodaje się do kremu (jedna lub dwie krople), co warto robić szczególnie na noc ze względu na intensywny zapach olejku. Nie jest to jednak reguła.
Generalnie nie ma przeciwwskazań, co do stosowania oleju tamanu, ale zawsze przed pierwszą aplikacją należy wykonać test alergiczny na fragmencie skóry.
© 2024 Gemini Apps Sp. z o.o.Ceny towarów podane są w PLN, zawierają podatek VAT i nie zawierają kosztów dostawy.
