Hyrimoz (Adalimumabum)

Jak działa lek Hyrimoz?

Lek Hyrimoz zawiera substancję czynną adalimumab, jest ona ludzkim przeciwciałem monoklonalnym. Przeciwciała monoklonalne są białkami, które wiążą się ze swoistym celem w organizmie. Celem adalimumabu jest białko nazywane czynnikiem martwicy nowotworów, które występuje na zwiększonym poziomie w chorobach zapalnych wymienionych poniżej. Hyrimoz blokuje jego działanie i zmniejsza proces zapalny w tych chorobach.

Kiedy stosować lek Hyrimoz?

Lek Hyrimoz należy stosować w:

• reumatoidalnym zapaleniu stawów
• wielostawowowym młodzieńczym idiopatycznym zapalenu stawów
• zapaleniu stawów z towarzyszącym zapaleniem przyczepów ścięgnistych
• zesztywniającym zapaleniu stawów kręgosłupa (ZZSK)
• osiowej spondyloartropatii bez zmian radiograficznych charakterystycznych dla ZZSK
• łuszczycowym zapaleniu stawów
• łuszczycy
• łuszczycy zwyczajnej (plackowatej) u dzieci i młodzieży
• chorobie Leśniowskiego-Crohna
• wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego
• zapaleniu błony naczyniowej oka

Jak stosować lek Hyrimoz?

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty.

Dorośli z reumatoidalnym zapaleniem stawów, łuszczycowym zapaleniem stawów, zesztywniającym zapaleniem stawów kręgosłupa lub osiową spondyloartropatią bez zmian radiograficznych charakterystycznych dla zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa

• 40 mg adalimumabu podawane co 2 tygodnie w pojedynczej dawce 
• w reumatoidalnym zapaleniu stawów podczas stosowania leku Hyrimoz nadal podaje się metotreksat, jesli nie jest podawany metotreksat, lekarz może zalecić podawanie 40 mg adalimumabu raz w tygodniu lub 80 mg co drugi tydzień

Dzieci, młodzież i dorośli z wielostawowym młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów

• 40 mg co drugi tydzień (dzieci, młodzież i dorośli w wieku od 2 lat o masie ciała 30 kg i powyżej)

Dzieci, młodzież i dorośli z zapaleniem stawów z towarzyszącym zapaleniem przyczepów ścięgnistych

• 40 mg co drugi tydzień (dzieci, młodzież i dorośli w wieku od 6 lat o masie ciała 30 kg i powyżej)

Dorośli z łuszczycą

• 80 mg (2 wstrzyknięcia dawki 40 mg w ciągu jednej doby), po upływie jednego tygodnia od podania dawki początkowej, 40 mg co drugi tydzień

Dzieci i młodzież z łuszczycą zwyczajną (plackowatą)

• dawka początkowa 40 mg, po upływie jednego tygodnia dawka 40 mg (dzieci i młodzież w wieku od 4 do 17 lat o masie ciała 30 kg i powyżej)
• następnie, zwykle stosowana dawka wynosi 40 mg co drugi tydzień

Dorośli z ropnym zapaleniem apokrynowych gruczołów potowych

• początkowa dawka 160 mg (4 wstrzyknięcia dawki 40 mg w ciągu jednej doby lub 2 wstrzyknięcia dawki 40 mg na dobę przez 2 kolejne dni)
• następnie dawka 80 mg (2 wstrzyknięcia dawki 40 mg w ciągu jednej doby) po upływie dwóch tygodni
• po kolejnych dwóch tygodniach należy kontynuować leczenie stosując dawkę 40 mg raz w tygodniu lub 80 mg co drugi tydzień
• zaleca się codziennie przemywanie zmienionej chorobowo powierzchni skóry środkiem antyseptycznym

Młodzież z ropnym zapaleniem apokrynowych gruczołów potowych w wieku od 12 do 17 lat o masie ciała 30 kg i powyżej

• dawka początkowa 80 mg (2 wstrzyknięcia dawki 40 mg w ciągu jednej doby)
• następnie, po upływie jednego tygodnia, dawka 40 mg co 2 tygodnie. Jeśli działanie tej dawki nie będzie zadowalające, lekarz może zalecić podawanie 40 mg raz w tygodniu lub 80 mg co drugi tydzień
• zaleca się codziennie przemywać zmienioną chorobowo powierzchnię skóry środkiem antyseptycznym

Dorośli z chorobą Leśniowskiego-Crohna

• początkowo 80 mg (2 wstrzyknięcia dawki 40 mg w ciągu jednej doby)
• następnie po upływie dwóch tygodni 40 mg co drugi tydzień
• jeśli jest konieczne uzyskanie szybszej odpowiedzi na leczenie, lekarz może przepisać dawkę początkową 160 mg (4 wstrzyknięcia dawki 40 mg w ciągu jednej doby lub 2 wstrzyknięcia dawki 40 mg na dobę przez dwa kolejne dni), kolejną dawkę 80 mg (2 wstrzyknięcia dawki 40 mg w ciągu jednej doby) po upływie dwóch tygodni i następnie 40 mg co dwa tygodnie. Jeśli działanie tej dawki nie będzie zadowalające, lekarz może zwiększyć dawkę do 40 mg co tydzień

Dzieci i młodzież z chorobą Leśniowskiego-Crohna

Dzieci i młodzież w wieku od 6 lat do 17 lat o masie ciała poniżej 40 kg

• początkowo 40 mg adalimumabu
• nstępnie po upływie dwóch tygodni 20 mg
• Jeśli jest konieczne uzyskanie szybszej odpowiedzi na leczenie, lekarz może przepisać dawkę początkową 80 mg (2 wstrzyknięcia dawki 40 mg w ciągu jednej doby), a następnie 40 mg 2 tygodnie później. Następnie, zwykle stosowana dawka wynosi 20 mg co 2 tygodnie. Jeśli działanie tej dawki nie będzie zadowalające, lekarz może zwiększyć częstość podawania do 20 mg co tydzień.

Dzieci i młodzież w wieku od 6 do 17 lat o masie ciała 40 kg i powyżej

• początkowo 80 mg (2 wstrzyknięcia dawki 40 mg w ciągu jednej doby)
• następnie po upływie dwóch tygodni 40 mg
• Jeśli działanie tej dawki nie będzie zadowalające, lekarz może przepisać dawkę początkową 160 mg (4 wstrzyknięcia dawki 40 mg w ciągu jednej doby lub 2 wstrzyknięcia dawki 40 mg na dobę przez 2 kolejne dni), a następnie 80 mg (dwa wstrzyknięcia dawki 40 mg w ciągu jednej doby) 2 tygodnie później. Następnie, zwykle stosowana dawka wynosi 40 mg co 2 tygodnie. Jeśli działanie tej dawki nie będzie zadowalające, lekarz może zwiększyć dawkowanie do 40 mg co tydzień lub 80 mg co drugi tydzień.

Dorośli z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego

• początkowo 160 mg (4 wstrzyknięcia dawki 40 mg w ciągu jednej doby lub 2 wstrzyknięcia dawki 40 mg na dobę przez dwa kolejne dni)
• następnie 80 mg (2 wstrzyknięcia dawki 40 mg w ciągu jednej doby) dwa tygodnie później
• potem 40 mg co dwa tygodnie
• jeśli działanie tej dawki nie będzie zadowalające, lekarz może zwiększyć dawkę do 40 mg co tydzień lub 80 mg co drugi tydzień

Dorośli z nieinfekcyjnym zapaleniem błony naczyniowej oka

• początkowa 80 mg (2wstrzyknięcia dawki 40 mg)
• następnie po tygodniu od podania dawki początkowej dawka 40 mg podawana co dwa tygodnie

Dzieci i młodzież w wieku od 2 lat z przewlekłym nieinfekcyjnym zapaleniem błony naczyniowej oka

Dzieci i młodzież w wieku od 2 lat o masie ciała poniżej 30 kg

• 20 mg co drugi tydzień z metotreksatem
• lekarz może również przepisać dawkę początkową 40 mg, która może zostać podana jeden tydzień przed rozpoczęciem podawania zwykle stosowanej dawki

Dzieci i młodzież w wieku od 2 lat o masie ciała 30 kg i powyżej

• 40 mg co drugi tydzień z metotreksatem
• lekarz może również przepisać dawkę początkową 80 mg, która może zostać podana jeden tydzień przed rozpoczęciem podawania zwykle stosowanej dawki

Lek Hyrimoz podaje się we wstrzyknięciu podskórnym.

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Hyrimoz

W razie przypadkowego wstrzyknięcia leku Hyrimoz częściej niż to konieczne, należy zgłosić się do lekarza lub farmaceuty i poinformować o przyjęciu dawki większej niż wymagana.

Pominięcie przyjęcia leku Hyrimoz

Jeśli pacjent zapomni wykonać wstrzyknięcie, powinien wstrzyknąć następną dawkę leku Hyrimoz, gdy tylko sobie o tym przypomni. Kolejną dawkę należy wstrzyknąć w ustalonym pierwotnie dniu.

Przerwanie przyjmowania leku Hyrimoz

Decyzję o zaprzestaniu stosowania leku Hyrimoz należy omówić z lekarzem. Po wstrzymaniu przyjmowania leku mogą powrócić objawy choroby.

Kiedy nie stosować leku Hyrimoz?

Leku Hyrimoż nie należy stosować u pacjentów:

• uczulonych na adalimumab lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• u których wystąpiło ciężkie zakażenie, w tym gruźlica, posocznica (zakażenie krwi) lub inne zakażenia oportunistyczne (nietypowe zakażenia związane z osłabieniem układu odpornościowego)
• z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością serca

Należy bezwzględnie poinformować lekarza o poważnej chorobie serca w przeszłości lub obecnie.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Większość działań niepożądanych ma łagodny lub umiarkowany charakter. Niektóre jednak mogą być poważne i wymagać leczenia. Działania niepożądane mogą występować przez 4 miesiące lub dłużej po ostatnim wstrzyknięciu leku Hyrimoz.

W razie pojawienia się któregokolwiek z poniższych objawów reakcji alergicznej lub niewydolności serca należy pilnie wezwać pomoc medyczną:

• ciężka wysypka, pokrzywka
• obrzęk twarzy, dłoni, stóp
• trudności w oddychaniu, trudności w połykaniu
• duszność podczas wysiłku lub po położeniu się lub obrzęk stóp

W razie stwierdzenia któregokolwiek z poniższych objawów należy tak szybko jak to możliwe powiadomić lekarza:

• objawy przedmiotowe i podmiotowe zakażenia takie, jak gorączka, złe samopoczucie, zranienia, kłopoty z zębami, uczucie pieczenia podczas oddawania moczu, uczucie osłabienia lub zmęczenia badź kaszel
• objawy podmiotowe dolegliwości dotyczących układu nerwowego, takie jak wrażenie mrowienia, wrażenie drętwienia, podwójne widzenie lub osłabienie siły mięśni w kończynach górnych lub dolnych
• objawy przedmiotowe raka skóry, takie jak guzek lub otwarte owrzodzenie, które się nie goi
• objawy i oznaki wskazujące na zaburzenia krwi takie, jak utrzymująca się gorączka, siniaczenie, krwawienie, bladość

Inne występujące działania niepożądane: 

Bardzo często (może wystąpić u więcej niż 1 z 10 osób):

• odczyny w miejscu wstrzyknięcia (w tym ból, obrzęk, zaczerwienienie lub świąd)
• zakażenia dróg oddechowych (w tym przeziębienie, katar, zapalenie zatok, zapalenie płuc)
• bóle głowy
• bóle brzucha
• nudności i wymioty
• wysypka
• ból mięśni

Często (może wystąpić u mniej niż 1 z 10 osób):

• poważne zakażenia (w tym posocznica i grypa)
• zakażenia jelitowe (w tym zakażenie żołądka i jelit)
• zakażenia skóry (w tym zapalenie tkanki łącznej i półpasiec)
• zakażenia ucha
• zakażenia w obrębie jamy ustnej (w tym zakażenia zębów i opryszczka wargowa)
• zakażenia dróg rodnych
• zakażenie dróg moczowych
• zakażenia grzybicze
• zakażenia stawów
• nowotwory łagodne
• rak skóry
• reakcje alergiczne (w tym alergia sezonowa)
• odwodnienie
• wahania nastroju (w tym depresja)
• niepokój
• trudności z zasypianiem
• zaburzenia czucia, takie jak mrowienie, szczypanie lub drętwienie
• migrena
• objawy podmiotowe ucisku korzenia nerwowego (w tym bóle krzyża i ból nóg) tzw. ból korzonkowy
• zaburzenia widzenia
• stan zapalny oka
• zapalenie powiek i obrzęk oka
• zawroty głowy (wrażenie wirowania pomieszczenia)
• wrażenie szybkiego bicia serca
• wysokie ciśnienie tętnicze
• zaczerwienienie skóry z uczuciem gorąca
• krwiak (zgrubiały obrzęk z zakrzepłą krwią)
• kaszel
• astma
• duszność
• krwawienie z przewodu pokarmowego
• objawy dyspeptyczne (niestrawność, wzdęcie, zgaga)
• choroba refluksowa przełyku
• zespół suchości (w tym suchość oczu i jamy ustnej)
• świąd
• swędząca wysypka
• siniaczenie
• zapalenie skóry (takie jak wyprysk)
• łamliwość paznokci
• zwiększona potliwość
• wypadanie włosów
• wystąpienie lub pogorszenie się łuszczycy
• skurcze mięśni
• krew w moczu
• dolegliwości ze strony nerek
• bóle w klatce piersiowej
• obrzęki (nagromadzenie się płynu powodujące obrzmienie zmienionej chorobowo tkanki)
• gorączka
• zmniejszenie liczby płytek krwi, co zwiększa ryzyko krwawienia lub siniaczenia
• zaburzenie gojenia ran

Niezbyt często (może wystąpić u mniej niż 1 ze 100 osób):

• nietypowe zakażenia (w tym gruźlica i inne zakażenia, które występują, gdy zmniejsza się odporność na zachorowanie)
• zakażenia układu nerwowego (w tym wirusowe zapalenie opon mózgowych)
• zakażenia oka
• zakażenia bakteryjne
• zapalenie uchyłka (zapalenie i zakażenie jelita grubego)
• rak, w tym nowotwór złośliwy układu limfatycznego (chłoniak) i czerniak (rodzaj raka skóry)
• zaburzenia układu immunologicznego, które mogą powodować zmiany w płucach, skórze i węzłach chłonnych (najczęściej choroba zwana sarkoidozą)
• zapalenie naczyń krwionośnych
• drżenie
• neuropatia (uszkodzenie nerwów)
• udar
• utrata słuchu, szumy w uszach
• wrażenie nieregularnego bicia serca, takie jak wrażenie wypadania kolejnych uderzeń serca
• zaburzenia serca, które mogą powodować duszność lub obrzęki kostek
• zawał serca
• „kieszonka” w ścianie głównej tętnicy (tętniak aorty), zapalenie i zakrzep krwi w żyle, niedrożność naczynia krwionośnego
• choroby płuc powodujące duszność (w tym zapalenie płuc)
• zator płucny (zablokowanie tętnicy płuca)
• wysięk opłucnowy (nieprawidłowe gromadzenie się płynu w jamie opłucnej)
• zapalenie trzustki, które powoduje ostry ból brzucha i pleców
• trudności w połykaniu
• obrzęk twarzy (obrzmienie)
• zapalenie pęcherzyka żółciowego, kamienie w pęcherzyku żółciowym
• stłuszczenie wątroby (odkładanie się tłuszczu w komórkach wątroby)
• nocne poty
• blizna
• nieprawidłowy rozpad mięśni
• toczeń rumieniowaty układowy (choroba immunologiczna, w tym zapalenie skóry, serca, płuc, stawów i innych układów narządów)
• zaburzenia snu (częste budzenie się)
• impotencja
• stany zapalne

Rzadko (może wystąpić u mniej niż 1 z 1 000 osób):

• białaczka (nowotwór złośliwy krwi i szpiku kostnego)
• ciężka reakcja alergiczna ze wstrząsem
• stwardnienie rozsiane
• zaburzenia dotyczące nerwów (takie jak zapalenie nerwu wzrokowego oka i zespół GuillainaBarrégo, tj. choroba, która może spowodować osłabienie mięśni, nieprawidłowe czucie, mrowienie w kończynach górnych i górnej części tułowia)
• zatrzymanie akcji serca
• zwłóknienie płuc (bliznowacenie płuc)
• przedziurawienie jelita (otwór w ścianie jelita)
• zapalenie wątroby
• reaktywacja zakażenia wirusem żółtaczki typu B
• autoimmunologiczne zapalenie wątroby (zapalenie wątroby spowodowane reakcją układu odpornościowego pacjenta)
• zapalenie naczyń skóry
• zespół Stevensa-Johnsona (zagrażająca życiu reakcja z objawami grypopodobnymi i wysypką w postaci pęcherzy)
• obrzęk twarzy (obrzmienie) związany z reakcjami alergicznymi
• rumień wielopostaciowy (zapalenie skóry z wysypką)
• zespół toczniopodobny
• obrzęk naczynioruchowy (miejscowy obrzęk skóry)
• liszajowate zmiany skórne (swędząca czerwono-purpurowa wysypka skórna)

Częstość nieznana (nie można jej ocenić na podstawie dostępnych danych):

• chłoniak T-komórkowy wątrobowo-śledzionowy (rzadki nowotwór krwi, który często powoduje zgon)
• rak z komórek Merkla (typ raka skóry)
• niewydolność wątroby
• nasilenie objawów zapalenia skórno-mięśniowego (objawiające się wysypką skórną, której towarzyszy osłabienie mięśni)

Niektóre działania niepożądane nie dają objawów odczuwanych przez pacjenta i można je wykryć wyłącznie przeprowadzając badania krwi. Są to:

Bardzo często (może wystąpić u więcej niż 1 z 10 osób):

• zmniejszona liczba krwinek białych we krwi
• zmniejszona liczba krwinek czerwonych we krwi
• zwiększenie stężenia lipidów we krwi
• podwyższone stężenie enzymów wątrobowych

Często (może wystąpić u mniej niż 1 z 10 osób):

• zwiększona liczba krwinek białych we krwi
• zmniejszona liczba płytek krwi
• zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi
• nieprawidłowe stężenie sodu we krwi
• niskie stężenie wapnia we krwi
• niskie stężenie fosforanów we krwi
• wysokie stężenie cukru we krwi
• zwiększona aktywność dehydrogenazy mleczanowej we krwi
• obecność autoprzeciwciał we krwi
• niskie stężenie potasu we krwi

Niezbyt często (może wystąpić u mniej niż 1 z 100 osób):

• zwiększenie stężenia bilirubiny (próba wątrobowa)

Rzadko (może wystąpić u mniej niż 1 z 1 000 osób):

• zmniejszona liczba białych krwinek, czerwonych krwinek i płytek we krwi

Przed rozpoczęciem stosowania leku Hyrimoz należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

Jeśli u pacjenta wystąpiły którekolwiek z poniższych przypadków, należy poinformować o tym lekarza:

• reakcja alergiczna -ucisku w klatce piersiowej, świszczący oddech, zawroty głowy, obrzęk lub wysypka, należy przerwać wstrzykiwanie leku Hyrimoz i natychmiast skontaktować się z lekarzem, ponieważ w rzadkich przypadkach takie reakcje mogą zagrażać życiu
• zakażenia -jeśli u pacjenta występuje zakażenie, w tym długotrwałe lub miejscowe zakażenie. Podczas stosowania leku Hyrimoz może się zwiększyć podatność na zakażenia
• gruźlica -jeśli pacjent chorował na gruźlicę lub miał bliski kontakt z chorymi na gruźlicę. Gruźlica może się rozwinąć podczas terapii, nawet jeśli pacjent stosował profilaktyczne leczenie przeciwgruźlicze.
• podróże/nawracające zakażenia -jeśli pacjent mieszkał lub podróżował w regionach, gdzie często występują zakażenia grzybicze. Należy powiadomić lekarza, jeśli w przeszłości u pacjenta występowały nawracające zakażenia lub inne schorzenia zwiększające ryzyko wystąpienia zakażeń.
• wirus zapalenia wątroby typu B -jeśli pacjent jest nosicielem wirusa zapalenia wątroby typu B (HBV), jeśli choruje na zapalenie wątroby typu B lub jeśli sądzi, że należy do grupy zwiększonego ryzyka zakażenia HBV
• wiek powyżej 65 lat -pacjenci w wieku powyżej 65 lat mogą być bardziej podatni na zakażenia podczas stosowania leku Hyrimoz
• zabiegi chirurgiczne lub stomatologiczne -przed zabiegami poinformować lekarza o stosowaniu leku Hyrimoz. Lekarz może zalecić czasowe wstrzymanie stosowania leku Hyrimoz.
• choroba demielinizacyjna -choroba, w której dochodzi do uszkodzenia osłonek mielinowych nerwów, taka jak stwardnienie rozsiane, lekarz wówczas zdecyduje, czy można stosować lek Hyrimoz lub kontynuować podawanie leku.
• szczepienie -nie należy stosować szczepionek w czasie przyjmowania leku Hyrimoz, ponieważ pewne szczepionki zawierają żywe, choć osłabione, postacie bakterii lub wirusów chorobotwórczych i mogą spowodować wystąpienie zakażenia
• niewydolność serca -poinformować lekarza o poważnej chorobie serca w przeszłości lub obecnie. Jeśli u pacjenta otrzymującego lek Hyrimoz występuje łagodna niewydolność serca, konieczna jest dokładna stała kontrola kardiologiczna.
• gorączka, siniaki, krwawienie lub bladość -jeśli u pacjenta wystąpi nieustępująca gorączka, siniaki, skłonność do krwawień lub bladość należy natychmiast zgłosić się do lekarza
• nowotwór - u pacjentów przyjmujących lek Hyrimoz, ryzyko wystąpienia chłoniaka, białaczki lub innych nowotworów złośliwych może być większe. Zaobserwowano także przypadki raka skóry niebędącego czerniakiem.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

Pacjentki powinny rozważyć stosowanie odpowiednich metod zapobiegania ciąży i ich kontynuowanie przez co najmniej 5 miesięcy po przyjęciu ostatniej dawki leku Hyrimoz.

Lek Hyrimoz należy stosować w czasie ciąży, tylko jeśli jest to bezwzględnie konieczne.

Jeśli kobieta otrzymuje lek Hyrimoz w okresie ciąży, u dziecka może występować zwiększone ryzyko zakażenia. Należy koniecznie poinformować lekarzy dziecka i innych pracowników opieki zdrowotnej o przyjmowaniu leku Hyrimoz w okresie ciąży, zanim dziecko otrzyma jakąkolwiek szczepionkę.

Lek Hyrimoz może być stosowany podczas karmienia piersią.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Leku Hyrimoz nie należ stosować równocześnie z:

• lekami zawierającymi substancje czynne anakinra lub abatacept -zwiększają ryzyko wystąpienia poważnych zakażeń

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych.

Lek Hyrimoz może wywierać niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów, jazdę na rowerze i obsługę maszyn. Po przyjęciu leku Hyrimoz wystąpić może wrażenie wirowania pomieszczenia (zawroty głowy) i zaburzenia widzenia.

Jak przechowywać lek Hyrimoz?

Lek Hyrimoz należy przechowywać:

• w lodówce (2°C -8°C). Nie zamrażać. Nie wstrząsać.
• w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci
• w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem

W razie potrzeby lek Hyrimoz można przechowywać w temperaturze pokojowej (do 25°C) nie dłużej niż przez 14 dni -należy chronić go przed światłem.

Po wyjęciu z lodówki, przechowywany w temperaturze pokojowej wstrzykiwacz należy bezwzględnie zużyć w ciągu 14 dni lub wyrzucić, nawet wtedy, gdy ponownie zostanie umieszczony w lodówce. Należy zapisać datę pierwszego wyjęcia wstrzykiwacza z lodówki oraz datę, po której należy go wyrzucić.