Latuda (Lurasidonum)

Jak działa lek Latuda?

Lek Latuda zawiera substancję czynną o nazwie lurazydon. Jej działanie polega na blokowaniu receptorów w mózgu, do których przyłącza się dopamina i serotonina - neuroprzekaźniki związane z występowaniem objawów schizofrenii. Poprzez blokowanie tych receptorów lurazydon pomaga normalizować aktywność mózgu, zmniejszając objawy schizofrenii.

Kiedy stosuję się lek Latuda?

Lek stosowany jest w leczeniu u pacjentów dorosłych (od 18. roku życia) i młodzieży w wieku 13-17 lat objawów schizofrenii:

• słyszenie, widzenie lub odczuwanie nieistniejących rzeczy
• błędne przekonania
• niezwykła podejrzliwość
• wycofanie
• niespójna mowa
• spłycenie zachowań i emocji
• depresja
• lęk
• odczuwanie winy
• napięcie

Jak stosować lek Latuda?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Zasady stosowania:

• lek przyjmować regularnie, codziennie o tej samej porze
• tabletkę należy połknąć w całości, popijając wodą, aby nie poczuć jej gorzkiego smaku
• lek ten należy przyjmować z pokarmem lub bezpośrednio po posiłku, co ułatwia wchłanianie leku przez organizm i umożliwia jego lepsze działanie

Dorośli

• zalecana dawka początkowa wynosi 37 mg raz na dobę
• lekarz może zwiększać lub zmniejszać tę dawkę w zakresie od 18,5 mg do 148 mg raz na dobę
• maksymalna dawka nie powinna przekraczać 148 mg raz na dobę

Młodzież w wieku 13-17 lat

• zalecana dawka początkowa wynosi 37 mg lurazydonu raz na dobę
• dawka może być zwiększona lub zmniejszona przez lekarza w zakresie od 37 do 74 mg raz na dobę
• maksymalna dawka dobowa nie powinna przekraczać 74 mg

Pacjenci w podeszłym wieku

Zalecane dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek jest takie samo, jak dla innych osób dorosłych z prawidłową czynnością nerek.

Podczas leczenia pacjentów w wieku ≥65 lat większymi dawkami lurazydonu należy zachować ostrożność.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek nie ma konieczności dostosowania dawki.

U pacjentów z umiarkowaną oraz schyłkową niewydolnością nerek zalecana dawka początkowa wynosi 18,5 mg, a dawka maksymalna nie powinna przekraczać 74 mg raz na dobę.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby dostosowanie dawki lurazydonu nie jest konieczne.

U pacjentów z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby zalecana dawka początkowa wynosi 18,5 mg, maksymalna dawka dobowa u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie powinna przekraczać 74 mg, a u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby 37 mg raz na dobę.

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku

W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku Latuda należy natychmiast skontaktować się ze swoim lekarzem. U pacjenta może wystąpić:

• senność, zmęczenie
• nieprawidłowe ruchy ciała
• problemy ze staniem i chodzeniem
• zawroty głowy spowodowane niskim ciśnieniem krwi
• nieprawidłowa praca serca

Pominięcie przyjęcia leku

Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Jeśli pacjent pominie jedną dawkę leku, należy przyjąć kolejną dawkę w następnym dniu. Jeśli pacjent pominie dwie lub więcej dawek, należy skontaktować się ze swoim lekarzem.

Przerwanie przyjmowania leku

Jeśli pacjent przerwie przyjmowanie tego leku, utraci efekty jego działania. Nie należy przerywać stosowania tego leku, jeśli nie zaleci tego lekarz.

Kiedy nie stosować leku Latuda?

Leku nie należy stosować jeśli pacjent ma uczulenie na lurazydon lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku, lub przyjmuje leki, które mogą wpłynąć na stężenie lurazydonu we krwi:

• leki przeciwko zakażeniom grzybiczym, takie jak itrakonazol, ketokonazol (z wyjątkiem ketokonazolu w szamponie), pozakonazol lub worykonazol
• leki przeciwko zakażeniom, takie jak antybiotyk klarytromycyna lub telitromycyna
• leki przeciwko zakażeniu HIV, takie jak kobicystat, indynawir, nelfinawir, rytonawir i sakwinawir
• boceprewir i telaprewir (leki na przewlekłe zapalenie wątroby)
• nefazodon (lek na depresję)
• ryfampicyna (lek na gruźlicę)
• karbamazepina, fenobarbital i fenytoina (leki stosowane w napadach padaczkowych)
• ziele dziurawca (preparaty ziołowe przeciwko depresji)

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Latuda może wywoływać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Należy natychmiast zwrócić się o pomoc lekarską, jeżeli u pacjenta wystąpi którykolwiek z następujących objawów:

• ciężka reakcja alergiczna objawiająca się gorączką, obrzękiem ust, twarzy, warg lub języka, dusznością, swędzeniem, wysypką skórną i niekiedy spadkiem ciśnienia krwi
• ciężka wysypka z pęcherzami na skórze, w obrębie ust, oczu oraz narządów płciowych (zespół Stevensa-Johnsona)
• gorączka, pocenie się, sztywność mięśni i zaburzenia świadomości (objawy stanu nazywanego złośliwym zespołem neuroleptycznym)
• zakrzepy krwi w żyłach, zwłaszcza w nogach (objawy obejmują obrzęk, ból i zaczerwienienie nóg), które to zakrzepy mogą przepłynąć naczyniami krwionośnymi do płuc, powodując ból w klatce piersiowej i trudności z oddychaniem

Inne działania niepożądane:

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• uczucie niepokoju i niemożność siedzenia nieruchomo
• senność

Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• parkinsonizm: zwiększone wydzielanie śliny, ślinienie się, drżenie mięśni przy zginaniu kończyn, spowolnione, ograniczone lub upośledzone ruchy ciała, brak ekspresji twarzy, napięcie mięśni, sztywność szyi, sztywność mięśni. chodzenie drobnymi, szybkimi krokami, z powłóczeniem nogami, brak normalnych współruchów ramion przy chodzeniu, uporczywe mruganie oczami w reakcji na stukanie w czoło (nieprawidłowy odruch)
• zaburzenia mowy, nietypowe ruchy mięśni; zespół objawów określanych jako objawy pozapiramidowe, do których należą nietypowe, bezcelowe mimowolne ruchy mięśni
• zawroty głowy
• skurcze i sztywność mięśni
• nudności, wymioty
• niestrawność
• suchość w ustach lub nadmierne ślinienie się
• ból brzucha
• trudności ze snem, zmęczenie, pobudzenie i lęk
• przyrost masy ciała
• zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej (enzymu występującego w mięśniach) wykazane w badaniach krwi
• zwiększenie stężenia kreatyniny (wskaźnika czynności nerek) wykazane w badaniach krwi

Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):

• niewyraźna mowa
• koszmary senne
• bóle mięśni
• bóle stawów
• problemy z chodzeniem
• usztywniona postawa ciała
• zwiększenie stężenia prolaktyny we krwi
• zwiększenie stężenia glukozy we krwi (cukier we krwi)
• zwiększenie aktywności niektórych enzymów wątrobowych (wykazane w badaniach krwi)
• zwiększone ciśnienie krwi
• spadek ciśnienia krwi przy wstawaniu, co może spowodować omdlenie
• szybkie bicie serca
• przeziębienie
• uderzenia gorąca
• nieostre widzenie
• osłabienie apetytu
• potliwość
• ból podczas oddawania moczu
• niekontrolowane ruchy ust, języka i kończyn (późne dyskinezy)
• niskie stężenie sodu we krwi, mogące powodować zmęczenie i dezorientację, drżenie mięśni, drgawki i śpiączkę (hiponatremia)
• brak energii (letarg)
• gazy jelitowe
• ból szyi
• ból pleców

Rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1 000 pacjentów):

• rabdomioliza, czyli rozpad włókien mięśniowych, prowadzący do uwolnienia zawartości włókien mięśniowych (mioglobiny) do krwioobiegu, co objawia się bólem mięśni, nudnościami, uczuciem splątania, nieprawidłową szybkością i rytmem pracy serca i, ewentualnie, ciemną barwą moczu
• zwiększenie liczby eozynofilów (pewnego typu białych krwinek)
• opuchlizna pod powierzchnią skóry (obrzęk naczynioruchowy)

Częstość nieznana:

• zmniejszenie liczby białych krwinek (zwalczających zakażenia) oraz czerwonych krwinek (które rozprowadzają tlen w organizmie)
• rozmyślne samouszkodzenie ciała
• nagłe uczucie lęku
• zaburzenia snu
• uczucie wirowania
• napady padaczkowe
• ból w klatce piersiowej
• występowanie nieprawidłowych impulsów nerwowych w sercu
• powolna praca serca
• biegunka
• trudności z przełykaniem
• obrzęk języka lub gardła
• podrażnienie błony śluzowej żołądka
• wysypka, która może być swędząca i może jej towarzyszyć obrzęk, tworzenie się pęcherzy lub czerwonych plam na skórze
• niewydolność nerek
• u noworodków widoczne mogą być takie objawy, jak pobudzenie, nasilenie lub osłabienie napięcia mięśni, drżenie mięśni, senność, problemy z oddychaniem lub karmieniem
• nieprawidłowe powiększenie piersi, ból piersi, wydzielanie mleka z piersi
• problemy z erekcją
• bolesne krwawienia miesięczne lub brak krwawień
• nagły zgon związany z chorobą serca

U młodzieży:

Bardzo często (może dotyczyć więcej niż 1 na 10 osób):

• uczucie niepokoju i niezdolność do siedzenia w miejscu
• ból głowy
• senność
• nudności (złe samopoczucie)

Często (może dotyczyć do 1 na 10 osób):

• zwiększenie lub zmniejszenie apetytu
• nietypowe sny
• problemy z zaśnięciem, napięcie, pobudzenie, lęk i drażliwość
• osłabienie fizyczne, zmęczenie
• depresja
• zaburzenia psychotyczne: zaburzenia myślenia i postrzegania, pacjenci z psychozami tracą kontakt z rzeczywistością
• objawy schizofrenii
• trudność w skupianiu uwagi
• uczucie wirowania
• nietypowe mimowolne ruchy (dyskinezy)
• nieprawidłowe napięcie mięśni, w tym kręcz karku i mimowolne odchylanie oczu w górę
• parkinsonizm: nadmierne wydzielanie śliny, ślina wyciekająca z ust, nagłe szarpnięcia podczas zginania kończyn, powolne, ograniczone lub upośledzone ruchy ciała, brak wyrazu twarzy, napięcie mięśni, sztywność karku, sztywność mięśni, drobne, powłóczyste, pośpieszne kroki i brak właściwego ruchu ramion podczas chodzenia, uporczywe mruganie w reakcji na stukanie w czoło (nieprawidłowe odruchy)
• szybkie bicie serca
• trudności w wypróżnianiu się (zatwardzenie)
• suchość ust lub nadmierne wydzielanie śliny
• wymioty
• potliwość
• sztywność mięśni
• problemy z erekcją
• podwyższone stężenie fosfokinazy kreatynowej (enzymu mięśniowego) obserwowane w badaniach krwi
• wzrost stężenia prolaktyny (hormonu) we krwi obserwowany w badaniach krwi
• przyrost lub utrata masy ciała

Niezbyt często (może dotyczyć do 1 na 100 osób):

• nadwrażliwość
• przeziębienie, infekcja gardła i nosa
• zwiększona aktywność tarczycy, zapalenie tarczycy
• zachowania agresywne, zachowania impulsywne
• apatia
• stan splątania
• nastrój depresyjny
• utrata kontaktu z prawidłowymi procesami myślowymi (zaburzenia dysocjacyjne)
• halucynacje (słuchowe lub wzrokowe)
• myśli mordercze
• trudności z zaśnięciem
• wzrost lub obniżenie pożądania seksualnego
• brak energii
• zmiany stanu psychicznego
• obsesje
• uczucie ostrego i obezwładniającego lęku (atak paniki)
• wykonywanie mimowolnych, bezcelowych ruchów (nadpobudliwość psychoruchowa)
• nadpobudliwość mięśni ciała (hiperkinezja)
• niemożność odpoczynku (niepokój ruchowy)
• niekontrolowana chęć poruszania nogami (zespół niespokojnych nóg), niekontrolowane ruchy ust, języka i kończyn (dyskineza późna)
• zaburzenia snu
• myśli samobójcze
• zaburzenia myślenia
• niestabilność (uczucie wirowania)
• zmiany w odczuwaniu smaku
• zaburzenia pamięci
• nieprawidłowe uczucie na skórze (parestezje)
• uczucie noszenia ciasnej opaski wokół głowy (napięciowy ból głowy), migreny
• trudności podczas skupiania wzroku, nieostre widzenie
• zwiększona wrażliwość słuchu
• palpitacje, zmiany w rytmie serca
• spadek ciśnienia krwi na stojąco, co może powodować omdlenia
• podniesione ciśnienie krwi
• ból brzucha lub zaburzenia
• brak lub niedobór wydzielania śliny
• biegunka
• niestrawność
• suchość warg
• ból zęba
• częściowy lub całkowity brak włosów, nieprawidłowość wzrostu włosów
• wysypka, pokrzywka
• skurcze i sztywność mięśni, bóle mięśniowe
• bóle stawów, bóle ramion i nóg, bóle szczęki
• obecność bilirubiny w moczu, obecność białka w moczu, marker czynności nerek
• bóle lub trudności w oddawaniu moczu, częste oddawanie moczu, zaburzenia czynności nerek
• dysfunkcje seksualne
• trudności podczas wytrysku
• nieprawidłowe powiększenie piersi, bóle piersi, wydzielanie mleka z piersi
• nieregularne cykle menstruacyjne bądź ich brak
• wydawanie niekontrolowanych dźwięków i wykonywanie niekontrolowanych ruchów (zespół Tourette'a)
• dreszcze
• trudności z chodzeniem
• marazm
• bóle w klatce piersiowej
• gorączka
• umyślne przedawkowanie
• wpływ na czynność tarczycy
• widoczne w badaniach krwi wzrost cholesterolu we krwi, wzrost stężenia trójglicerydów we krwi, obniżenie poziomu HDL, zmniejszenie poziomu LDL
• wzrost poziomu glukozy we krwi (cukru we krwi)
• wzrost poziomu stężenia insuliny we krwi
• wzrost niektórych enzymów wątrobowych (marker funkcji wątroby), obserwowany w badaniach krwi
• wzrost lub spadek poziomu testosteronu we krwi
• wzrost stężenia TSH we krwi obserwowany w badaniach krwi
• zmiany w EKG
• spadek poziomu hemoglobiny
• spadek poziomu białych krwinek (zwalczających infekcje) obserwowany w badaniach krwi

Należy porozmawiać z lekarzem lub farmaceutą przed rozpoczęciem przyjmowania leku Latuda, lub podczas leczenia, zwłaszcza jeśli występują:

• choroba Parkinsona lub otępienie
• u pacjenta rozpoznano kiedykolwiek stan objawiający się wysoką gorączką i sztywnością mięśni (nazywany złośliwym zespołem neuroleptycznym) lub pacjent odczuwał kiedykolwiek sztywność i drżenie mięśni albo miał problemy z poruszaniem (objawy pozapiramidowe) lub nieprawidłowe ruchy języka lub twarzy (późne dyskinezy). Należy pamiętać, że ten lek może wywołać takie dolegliwości
• choroba serca lub jeśli pacjent otrzymuje leki stosowane w chorobie serca powodujące skłonność do niskiego ciśnienia krwi, lub ktoś z członków rodziny pacjenta ma zaburzenia rytmu serca (w tym wydłużenie odstępu QT)
• napady padaczkowe lub padaczka
• zakrzepy krwi, gdyż leki przeciwko schizofrenii wiążą się z powstawaniem zakrzepów krwi
• podwyższone stężenie prolaktyny we krwi
• cukrzyca lub skłonność do cukrzycy
• zaburzona czynność nerek
• zaburzona czynność wątroby
• masa ciała pacjenta się zwiększyła
• u pacjenta następuje spadek ciśnienia krwi podczas wstawania, co może powodować omdlenia

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Nie należy stosować tego leku w okresie ciąży, jeśli nie jest to wyraźnie konieczne.

Jeżeli lekarz uzna, że potencjalne korzyści z leczenia w okresie ciąży przeważają nad potencjalnym zagrożeniem dla nienarodzonego dziecka, będzie dokładnie monitorował stan dziecka po urodzeniu, ponieważ u noworodków, których matki przyjmowały lurazydon w ostatnim trymestrze ciąży, mogą wystąpić następujące objawy:

• drżenie
• sztywność i zwiotczenie mięśni
• senność
• pobudzenie
• problemy z oddychaniem
• trudności z pobieraniem pokarmu

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Nie wiadomo, czy lurazydon przenika do mleka matki. Karmienie piersią przez kobiety leczone lurazydonem można rozważyć tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści z leczenia dla matki przeważają nad potencjalnym zagrożeniem dla dziecka.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Leki, z którymi może oddziaływać lek Latuda:

• leki działające na mózg - mogą one negatywnie wpłynąć na działanie leku Latuda na mózg
• leki obniżające ciśnienie krwi - lek Latuda może bowiem także obniżyć ciśnienie krwi
• leki przeciwko chorobie Parkinsona i zespołowi niespokojnych nóg, np. lewdopa - ten lek może osłabić ich działanie
• leki zawierające pochodne alkaloidów sporyszu (stosowane w leczeniu migreny)
• terfenadyna i astemizol (stosowane w leczeniu kataru siennego i innych objawów alergicznych)
• cyzapryd (stosowany w leczeniu problemów z trawieniem)
• pimozyd (stosowany w leczeniu chorób psychicznych)
• chinidyna (stosowana w leczeniu chorób serca)
• beprydyl (stosowany w leczeniu bólu w klatce piersiowej)

Następujące leki mogą spowodować zwiększenie stężenia lurazydonu we krwi:

• diltiazem (stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi)
• erytromycyna (antybiotyk stosowany w leczeniu zakażeń)
• flukonazol (stosowany w leczeniu zakażeń grzybiczych)
• werapamil (stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi lub bólu w klatce piersiowej)

Następujące leki mogą spowodować zmniejszenie stężenia lurazydonu we krwi:

• amprenawir, efawirenz, etrawiryna (stosowane w leczeniu zakażenia HIV)
• aprepitant (stosowany w leczeniu mdłości i wymiotów)
• armodafinil, modafinil (stosowane w leczeniu senności)
• bozentan (stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi lub owrzodzenia palców)
• nafcylina (stosowana w leczeniu zakażeń)
• prednizon (stosowany w leczeniu chorób zapalnych)
• rufinamid (stosowany w leczeniu napadów padaczkowych)

Latuda z jedzeniem i piciem

Podczas przyjmowania tego leku nie należy pić soku grejpfrutowego. Grejpfruty mogą wpłynąć na działanie tego leku.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Podczas przyjmowania tego leku należy unikać picia alkoholu, ponieważ alkohol nasila negatywne działanie lurazydonu.

Podczas leczenia tym lekiem może wystąpić senność, zawroty głowy lub zaburzenia widzenia. Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać żadnych narzędzi czy maszyn, dopóki nie będzie wiadomo, czy ten lek nie działa na pacjenta w niekorzystny sposób.

Jak przechowywać lek Latuda?

Lek należy przechowywać:

• w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem
• w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci