Podagrycznik chiński – jakie ma właściwości?

Podagrycznik chiński – co to jest? 

Podagrycznik chiński (Ligusticum chuanxiong) należy do rodziny selerowatych (Apiaceae), rodzaju Ligusticum. Rośnie naturalnie na terenie Japonii i Chin. Jest to roślina wieloletnia, która osiąga od 40 cm do 70 cm wysokości. Posiada grube kłącza, w których odznaczają się węzły, długie, proste łodygi, kwiaty koloru białego. L. chuanxiong kwitnie rzadko – zwykle od lipca do sierpnia, a owoce pojawiają się jesienią. Porasta poszycie leśne, zbocza, zarośla gór oraz brzegi strumieni. Jest także uprawiana głównie w Chinach w miastach takich jak Dujiangyan, Pengzhou, Chongzhou oraz w dzielnicy Xindu w prowincji Sechuan. Roślinę wykorzystują przede wszystkim Chińczycy, ale jest także eksportowana do Japonii, Korei Południowej i Malezji. 

Surowcem leczniczym jest kłącze Ligustici chuanxiong rhizoma. Musi być ono wysuszone, pozbawione korzeni, może być całe lub rozdrobnione. Farmakopea określa, że surowiec należy zbierać latem, kiedy węzły są pogrubione i nabierają fioletowej barwy. 

W tradycyjnej medycynie chińskiej podagrycznik stosuje się na schorzenia bólowe, przy przeziębieniu, a nawet jako środek przeciwgorączkowy. Znajduje także zastosowanie w terapii bolesnych miesiączek oraz przy braku menstruacji. Surowiec stosowany jest samodzielnie, a także w mieszankach z innymi ziołami.  

Skład chemiczny kłącza  

Kłącze podagrycznika jest bogate w składniki aktywnie czynne. Głównie są to: 

• związki ftalidowe,  
• alkaloidy,  
• kwasy fenolowe,  
• terpenoidy,  
• polisacharydy,  
• kumaryny,  
• sterole.  

Ważnym elementem składu jest także olejek eteryczny bogaty we ftalidy takie jak: 

• ligustilid,  
• butylidenoftalid,  
• knilid,  
• neoknilid,  
• senkyunolidy,  
• 3-butylidenoftalid,  
• 3-butyloftalid,  
• tokinoid B, 
• lewistolid A.  

Podagrycznik chiński – właściwości farmakologiczne 

Badania wykazują, że surowiec ten wykazuje wiele działań terapeutycznych:  

• Układ krwionośny – rozszerza naczynia krwionośne, chroni ściany naczyń krwionośnych przed proliferacją i stresem oksydacyjnym.  
• Układ kostny – badania wykazały, że ekstrakt z kłącza odbudowuje tkankę chrzęstna oraz hamuje rozkład chondrocytów i glikozoaminoglikanu. Dłuższe stosowanie rośliny pozytywnie wpływa na odbudowę zdegradowanego dysku międzykręgowego. 
• Właściwości przeciwzapalne – ekstrakt z podagrycznika hamuje aktywność czynników wywołujących stan zapalny w organizmie. 
• Wątroba – zapobiega zwłóknieniu wątroby, łagodzi powstałe uszkodzenia, działając hamująco na stres oksydacyjny i reakcję zapalną. 
• Działanie przeciwbólowe – olejek eteryczny wykazuje właściwości łagodzące ból oraz działa lekko uspokajająco. W badaniach wykazano również, że wzmacnia on przezskórne działanie ibuprofenu.  
• Działanie przeciwdrobnoustrojowe – ekstrakty etanolowe i wodne działają przeciwko bakteriom H. pylori, hamują rozwój S. mutans, związki aktywne zawarte w kłączu nasilają działanie przeciwgrzybicze substancji takich jak ketokonazol i itrakonazol.  
• Działanie przeciwgorączkowe – badania wskazują, że olejek eteryczny posiada właściwości przeciwgorączkowe. Hamuje czynniki prozapalne oraz zmienia stężenia neurotransmiterów dopaminy i serotoniny.  
• Działanie przeciwnowotworowe – ekstrakt z kłącza podagrycznika wykazuje działanie na nowotwory siatkówki, wątroby, płuc i jelita grubego poprzez hamowanie ekspresji genów. 

Podagrycznik chiński – dawkowanie 

Zalecane dawkowanie to spożywanie wywaru z podagrycznika chińskiego przygotowanego z 3-6 g ziela na dzień. Dawkę można zwiększyć do 10 g ziela. Najmniejsza skuteczna dawka w sproszkowanym produkcie to 1,5 g podagrycznika chińskiego.  

Podagrycznik chiński – przeciwwskazania 

Wyciągów ani wywarów z podagrycznika chińskiego nie należy stosować u kobiet w ciąży oraz karmiących piersią. Roślina ta może również spowodować rozrzedzenie krwi, dlatego kobiety z obfitymi miesiączkami lub osoby z tendencją do krwawień nie powinny przyjmować preparatów z podagrycznika.