Ranopril (Lisinoprilum dihydricum)

Jak działa lek Ranopril?

Lek Ranopril zawiera jako substancję czynną lizynopril. Lek ten wykazuje działanie rozszerzające naczynia krwionośne. Dzięki temu zmniejsza się ciśnienie tętnicze oraz ułatwia pompowanie krwi przez serce do wszystkich części ciała.

Kiedy stosuje się lek Ranopril?

Lek Ranopril należy stosować w leczeniu:

• wysokiego ciśnienia tętniczego (nadciśnienia tętniczego)
• niewydolności serca
• niedawno przebytego zawału mięśnia sercowego
• chorób nerek, spowodowanych cukrzycą typu 2, u pacjentów z wysokim ciśnieniem tętniczym

Jak stosować lek Ranopril?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Lek Ranopril należy stosować raz na dobę, codziennie o tej samej porze, niezależnie od posiłków. 

Nadciśnienie samoistne 

• dawka początkowa u pacjentów to 10 mg
• dawka podtrzymująca to od 20 mg na dobę
• maksymalna dawka jednorazowa wynosi 80 mg
• pacjenci leczeni dodatkowo lekami moczopędnymi, zostanie zalecone im odstawienie lub zmniejszenie dawki leku moczopędnego na 2-3 dni przed rozpoczęciem stosowania leku Ranopril (zalecana dawka początkowa to 5 mg)

Nadciśnienie naczyniowo-nerkowe

• początkowa dawka to 2,5 mg lub 5 mg na dobę
• lekarz może zwiększyć dawkę leku

Niewydolność serca

• dawka początkowa to 2,5 mg na dobę
• dawki podtrzymujące to zwykle od 5 mg do 20 mg na dobę
• jeśli nie można odstawić leków moczopędnych u pacjentów odwodnionych, z niedoborem sodu lub niewydolnością nerek, lekarz powinien zmniejszyć dawkę leku

Ostra faza zawału serca

• w ciągu 24 godzin od zawału powinna zostać podana dawka 5 mg
• po 24 godzinach od pierwszej dawki należy podać 5 mg, a po 48 godzinach dawkę 10 mg.
• kontynuacja leczenia to 10 mg raz na dobę przez 6 tygodni

Pacjenci z niskim ciśnieniem skurczowym krwi (≤ 120 mmHg), początek leczenia oraz kolejne 3 dni powinni otrzymywać dawkę 2,5 mg lizynoprylu na dobę. W przypadku wystąpienia niedociśnienia (ciśnienie skurczowe poniżej 100 mmHg) lekarz może zalecić zmniejszenie dawki podtrzymującej do 5 mg lub 2,5 mg. Jeśli wystąpi długotrwałe niedociśnienie (ciśnienie skurczowe poniżej 90 mmHg trwające dłużej niż 1 godzinę) lekarz powinien zalecić odstawienie leku Ranopril.

Nefropatia cukrzycowa

• pacjenci z nadciśnieniem i cukrzycą typu 2, dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę

Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek

• wielkość dawki należy dostosować w zależności do wartości klirensu kreatyniny
• dobowa dawka maksymalna wynosi 40 mg

Nadciśnienie u dzieci w wieku od 6 do 16 lat

• dawka początkowa dla pacjentów o masie ciała od 20 do 50 kg to 2,5 mg raz na dobę 
• dla pacjentów o masie ciała powyżej 50 kg to 5 mg raz na dobę

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Ranopril

W przypadku zażycia zbyt dużej dawki leku należy skontaktować się z lekarzem. Objawem przedawkowania są zawroty głowy oraz nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego.

Pominięcie zastosowania leku Ranopril

Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Kiedy nie stosować leku Ranopril?

Leku Ranopril nie należy stosować jeśli:

• pacjent ma uczulenie na lizynopryl, na inny inhibitor konwertazy angiotensyny lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• u pacjenta stwierdzono obrzęk naczynioruchowy: dziedziczny lub samoistny obrzęk naczynioruchowy, a także jeśli obrzęk naczynioruchowy wystąpił w przeszłości podczas leczenia inhibitorami konwertazy angiotensyny
• pacjentka jest w ciąży
• występuje cukrzyca lub zaburzenia czynności nerek
• pacjent przyjmuje lek obniżający ciśnienie tętnicze, zawierający aliskiren
• przyjmowany był lub obecnie jest przyjmowany lek złożony zawierający sakubitryl i walsartan (stosowany w leczeniu długotrwałej (przewlekłej) niewydolności serca u dorosłych)

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Ranopril może powodować działania niepożądane, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Należy zaprzestać stosowania leku Ranopril i natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanych:

• obrzęk twarzy, warg, języka, głośni i (lub) gardła, który może powodować trudności w oddychaniu lub połykaniu
• obrzęk rąk, kostek lub stóp
• pokrzywka

Inne działania niepożądane:

Często (mogą występować do 1 na 10 pacjentów): 

• ból głowy
• zawroty głowy lub oszołomienie, szczególnie podczas szybkiego wstawania
• kaszel
• biegunka
• wymioty
• zaburzenia dotyczące nerek

Niezbyt często (mogą występować do 1 na 100 pacjentów):

• zawał mięśnia sercowego lub incydent naczyniowo-mózgowy
• uczucie silnego bicia serca (kołatanie serca)
• szybka czynność serca (tachykardia)
• zmniejszony przepływ krwi w palcach rąk i stóp
• zapalenie błony śluzowej nosa
• ból brzucha, niestrawność, nudności
• wysypka, świąd
• utrata sił (osłabienie)
• zaburzenia nastroju, zaburzenia snu
• mrowienie, uczucie łaskotania
• uczucie kłucia lub uczucie pieczenia (parestezja)
• impotencja
• zmęczenie, zawroty głowy
• zaburzenia smaku
• zwiększenie stężenia mocznika we krwi
• zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy
• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych
• zwiększone stężenie potasu we krwi (hiperkaliemia)

Rzadko (występują u 1 do 10 osób na 10 000):

• zmniejszenie stężenia hemoglobiny
• zmniejszenie odsetka czerwonych krwinek
• dezorientacja
• suchość błony śluzowej jamy ustnej
• nadwrażliwość/obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy, kończyn, warg, języka, głośni i (lub) krtani)
• pokrzywka
• wypadanie włosów (łysienie)
• nadmierne stężenie mocznika, kreatyniny oraz innych azotowych produktów końcowych metabolizmu białek i aminokwasów we krwi (mocznica)
• ostra niewydolność nerek
• ginekomastia
• zwiększenie stężenia bilirubiny w surowicy
• małe stężenie potasu we krwi (hiponatremia)

Bardzo rzadko (występują u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów): 

• zażółcenie skóry i (lub) oczu (żółtaczka)
• skąpomocz lub bezmocz oraz ciężki ból brzucha
• zahamowanie czynności szpiku kostnego
• niedokrwistość, mała liczba płytek krwi (małopłytkowość), zmniejszenie całkowitej liczby krwinek białych (leukopenia), mała liczba neutrofilów (neutropenia), znaczne zmniejszenie liczby granulocytów (agranulocytoza), niedokrwistość hemolityczna
• powiększenie węzłów chłonnych (limfadenopatia)
• choroba autoimmunologiczna
• małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia)
• zwężenie dróg oddechowych (skurcz oskrzeli)
• zapalenie zatok, zapalenie trzustki
• obrzęk ściany jelit (obrzęk naczynioruchowy jelit)
• nadmierna potliwość
• występowanie pęcherzy na skórze i błonach śluzowych (pęcherzyca), występowanie pęcherzy i złuszczanie naskórka (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka), zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy

Częstość nieznana:

• dna moczanowa
• obniżone libido
• depresja, senność
• udar
• omdlenie
• dławica piersiowa
• zaburzenia rytmu serca
• uczucie duszności
• nacieki w płucach, zapalenie krtani, zapalenie oskrzeli
• przekrwienie błony śluzowej nosa
• ból gardła
• anoreksja
• zaparcie, wzdęcie
• nadwrażliwość na światło
• chłoniak rzekomy skóry
• zakażenie dróg moczowych
• ból w klatce piersiowej
• zaczerwienienie
• zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH)
• niewyraźne widzenie
• ból pleców, ból stawów, kurcze mięśni oraz ból barku

Zgłaszano zespół obejmujący jedno lub więcej z następujących objawów: gorączkę, zapalenie naczyń, ból mięśni, ból lub zapalenie stawów, dodatnie miano przeciwciał przeciwjądrowych (ANA), zwiększenie szybkości opadania krwinek czerwonych (OB) eozynofilię i leukocytozę, wysypkę, nadwrażliwość na światło lub inne objawy skórne

Przed rozpoczęciem stosowania Ranopril należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką.

Należy zachować ostrożność i skonsultować z lekarzem jeśli:

• pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków (ryzyko obrzęku naczynioruchowego może się zwiększyć): racekadotryl, temsyrolimus, syrolimus, ewerolimus, wildagliptyna
• pacjent przyjmuje antagonistę receptora angiotensyny II lub alskiren
• pacjent stosuje leki przeciwcukrzycowe
• pacjent przyjmuje sole litu, sole złota
• stosowane są leki moczopędne lub dieta o małej zawartości soli
• występują dolegliwości lub zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (biegunki i wymioty)
• u pacjenta wystąpiła kiedykolwiek reakcja alergiczna podczas stosowania innych leków z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny (leki obniżające ciśnienie)
• pacjent jest odczulanych przeciwko jadom owadów błonkoskrzydłych
• występuje choroba niedokrwienna serca lub zwężenie tętnic zaopatrujących mózg
• pacjent przyjmuje preparaty potasu oraz leki moczopędne oszczędzające potas
• występuje niewydolność serca
• u pacjenta występują zaburzenia czynności nerek lub wątroby
• występuje obustronne zwężenie tętnic nerkowych lub zwężenie tętnicy doprowadzającej krew do jedynej nerki
• pacjent poddawany jest dializie
• podawane będzie znieczulenie ogólne podczas zabiegu chirurgicznego
• pacjentka jest w ciąży lub planuje być w ciąży

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. 

Nie zaleca się stosowania leku Ranopril we wczesnym okresie ciąży i nie wolno go stosować po 3 miesiącu ciąży, ponieważ stosowany w tym okresie może poważnie zaszkodzić dziecku.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. 

Nie zaleca się stosowania leku Ranopril u matek karmiących piersią. 

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

W szczególności należy poinformować lekarza jeśli pacjent stosuje lek Ranopril łącznie z:

• inhibitorami mTOR (np. temsyrolimus, syrolimus, ewerolimus)
• racekadotrylem (stosowany w leczeniu biegunki)
• wildagliptyną (stosowana w leczeniu cukrzycy)
• suplementami potasu
• lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas
• lekami zwiększającymi stężenie potasu we krwi
• cyklosporyną
• lekami immunosupresyjnymi
• heparyną
• antagonistami receptora angiotensyny II (AIIRA) lub aliskirenem
• lekami przeciwcukrzycowymi
• innymi lekami stosowanymi w nadciśnieniu
• litem
• lekami przeciwbólowymi

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych.

Niektóre osoby mogą odczuwać zawroty głowy lub zmęczenie podczas przyjmowania leku Ranopril. W razie wystąpienia takich objawów nie należy prowadzić pojazdów, używać narzędzi ani obsługiwać maszyn. 

Jak należy przechowywać lek Ranopril?

• lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci
• lek należy przechowywać w temperaturze poniżej 25 °C
• chronić od wilgoci