Tegretol (Carbamazepinum)

Jak działa lek Tegretol?

Lek Tegretol reguluje przewodnictwo nerwowe w komórkach nerwowych. Jego mechanizm działania powoduje, że może być stosowany nie tylko w leczeniu padaczki, ale i w leczeniu zespołów maniakalnych oraz nerwobólach nerwu trójdzielnego.

Kiedy stosuje się lek Tegretol?

Lek Tegretol wskazany jest do stoswania w leczeniu:

• padaczki (napady częściowe złożone lub proste lub napady uogólnione toniczno-kloniczne)
• psychozy maniakalno-depresyjnej
• alkoholowego zespołu abstynencyjnego
• idiopatycznego nerwobólu nerwu trójdzielnego oraz nerwobólu nerwu trójdzielnego w przebiegu stwardnienia rozsianego. Idiopatycznego nerwoból nerwu językowo-gardłowego.

Jak stosować lek Tegretol?

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekrzem lub farmaceutą.

Zasady przyjmownia leku:

• zawiesinę można przyjmować w trakcie posiłku, lub niezależnie od niego
• zawiesinę należy wstrząsnąć przed użyciem
• ta sama dawka leku tegretol podana w postaci zawiesiny doustnej będzie osiągała wyższe stężenia w surowicy krwi w porwnaniu do tej samej dawki podanej w postaci tabletek
• leczenie rozpoczyna się od małych dawek, które lekarz będzie stopniowo zwiększał
• zamieniając lek z tabletek na zawiesinę lekarz ustali równoważną dawkę leku lecz zaleci częstsze dawkowanie
• 1 miarka leku 5 ml odpowiada 100 mg karbamazepiny

Dawkowanie:

Padaczka

• leczenie rozpoczyna się od małej dawki i następuje jej powolne zwiększanie, aż do uzyskania optymalnego działania
• lekarz może oznaczyć stężenie leku w osoczu, co ułatwi dobór właściwej dawki leku
• jeśli lek jest włączony do stosowanej terapii przeciwpadaczkowej, lekarz będzie wprowadzał lek stopniowo, możliwa będzie modyfikacja dawki leków już stosowanych

Dorośli:

• dawka początkowa wynosi 100-200 mg raz lub dwa razy na dobę, lekarz stopniowo będzie zwiększał dawkę leku
• dawka zazwyczaj stosowana to 400 mg 2-3 razy na dobę
• w niektórych przypadkach konieczne jest stosowanie dawki 1600-2000 mg

Stosowanie u dzieci:

• dzieci poniżej 4 lat zaleca się stosowanie dawki 20-60 mg na dobę i można ją zwiększać o 20-60 mg co drugi dzień
• u dzieci powyżej 4 lat leczenie rozpoczyna się od dawki 100 mg na dobę i zwiększa o 100 mg w odstępach tygodniowych
• dawka podtrzymująca: 10 do 20 mg/kg masy ciała na dobę, w dawkach podzielonych
  • do 1 roku życia, 100 mg do 200 mg na dobę, czyli 1 do 2 miarek zawiesiny doustnej
  • wiek 1-5 lat , 200-400 mg na dobę, czyli 1 do 2 miarek zawiesiny doustnej 2 razy na dobę
  • wiek 6-10 lat, dawka leku 400-600 mg na dobę, czyli 2 miarki zawiesiny doustnej 2 do 3 razy na dobę
  • wiek 11-15 lat, dawka 600-1000 mg na dobę, czyli 2 do 3 miarek zawiesiny doustnej 3 razy na dobę (plus dodatkowa miarka o objętości 5 ml w przypadku podawania dawki 1 000 mg)
  • wiek powyżej 15 lat 800-1200 mg na dobę jak u dorosłych pacjentów, czyli 2 do 3 miarek zawiesiny doustnej 4 razy na dobę

Zespół maniakalny oraz zapobieganie nawrotom choroby afektywnej dwubiegunowej (psychozy maniakalno-depresyjnej)

• zakres dawek stosowanych to 400-1600 mg na dobę
• dawka zwykle stosowana to 400-600 mg na dobę w 2-3 dawkach podzielonych
• w leczeniu stanów ostrych maniakalnych lekarz zwiększa dawki szybko
• w profilaktyce zaburzeń dwubiegunowych zwiększanie dawki przez lekarza odbywa się wolniej

Alkoholowy zespół abstynencyjny

• dawka zazwyczaj stosowana to 200 mg 3 razy na dobę
• w poważniejszych przypadkach lekarz może zwiekszyć dawkę leku w pierwszych dniach do 400 mg 3 razy na dobę
• w początkowym okresie leczenia, lekarz może włączyć lek dodatkowy o działaiu uspokajająco-nasennym

Nerwoból nerwu trójdzielnego

• dawka początkowa to 200-400 mg zwiększana aż do ustąpienia bólu, zazwyczaj jest to 200 mg 3 lub 4 razy na dobę
• dawka maksymalna to 1200 mg na dobę
• kolejnym etapem leczenia jest zmniejszanie dawki to jak najmniejszej dawki podtrzymującej
• pacjenci w podeszłym wieku otrzymują na początku dawkę 100 mg 2 razy na dobę

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Tegretol

Jeśli u pacjenta wystąpią problemy z oddychaniem, szybkie i nieregularne bicie serca, utrata przytomności, omdlenie, drżenie, złe samopoczucie i (lub) wymioty należy natychmiast odstawić lek Tegretol i powiadomić lekarza.

Jeśli pacjent przyjął zbyt dużą dawkę leku należy zgłosić się do lekarza lub najbliższego szpitala.

Pominięcie przyjęcia leku Tegretol

Pominiętą dawkę leku należy przyjąć jak najszybciej, chyba że zbliża się pora przyjęcia kolejnej dawki, wtedy należy zastosować już tylko kolejną dawkę o ustalonej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. 

Kiedy nie stosować leku Tegretol ?

Przeciwwskazaniem do stosowania leku jest:

• uczulenie na karbamazepinę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• poważna choroba serca
• poważne choroby krwi, które miały miejsce w przeszłości
• porfiria wątrobowa
• stosowanie równoczesnie z lekiem Tegretol leków przeciwdepresyjnych z grupy inhibitorów MAO

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Tegretol może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub upewnić się, że ktoś inny zrobił to za nas, jeśli wystąpią następujące działania niepożądane (mogą być nimi wczesne objawy ciężkiego uszkodzenia układu krwiotwórczego, wątroby, nerek lub innych narządów, które wymagają natychmiastowej interwencji lekarza):

• jeśli u pacjenta wystąpiła gorączka, ból gardła, wysypka, owrzodzenie w jamie ustnej, obrzęk węzłów chłonnych lub dochodzi do częstszych infekcji (objaw za małej liczby białych krwinek)
• jeśli pacjent odczuwa zmęczenie, bóle głowy, zawroty głowy, duszność w czasie wysiłku, jest blady, łatwiej niż zwykle pojawiają się krwawienia i siniaki, krwawienia z nosa (za mała liczba wszystkich rodzajów krwinek)
• jeśli u pacjenta wystąpiła czerwona plamista wysypka, głównie na twarzy, której może towarzyszyć zmęczenie, gorączka, nudności, utrata łaknienia (objawy tocznia rumieniowatego układowego)
• jeśli pacjent ma zażółcone białkówki oczu lub skórę (objawy zapalenia wątroby)
• jeśli mocz pacjenta ma ciemną barwę (objawy porfirii lub zapalenia wątroby)
• jeśli znacząco zmniejszyła się ilość wydalanego moczu lub pojawiła się krew w moczu pacjenta
• jeśli u pacjenta wystąpił silny ból w nadbrzuszu, wymioty, utrata łaknienia (objawy zapalenia trzustki)
• jeśli u pacjenta pojawiła się wysypka na skórze, zaczerwienienie skóry, pęcherze na wargach, powiekach lub w jamie ustnej lub łuszczenie się skóry z towarzyszącymi: gorączką, dreszczami, bólem głowy, kaszlem, bólami całego ciała (objawy ciężkich reakcji skórnych)
• jeśli pacjent ma opuchniętą twarz, oczy lub język, trudności w połykaniu, sapie, występuje u niego pokrzywka i uogólniony świąd, wysypka, bóle skurczowe brzucha, uczucie ucisku lub dyskomfortu w klatce piersiowej, trudności w oddychaniu, utrata przytomności (objawy obrzęku naczynioruchowego i ciężkich reakcji alergicznych)
• jeśli pacjent jest ospały, zdezorientowany, wystąpiły u niego drgania mięśni lub znaczne nasilenie drgawek (objawy, które mogą być związane z małym stężeniem sodu we krwi)
• jeśli pacjent ma gorączkę, nudności, wymioty, ból głowy, sztywność karku i silny światłowstręt (objawy zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych)
• jeśli u pacjenta wystąpiła sztywność mięśni, wysoka gorączka, zaburzenia świadomości, wysokie ciśnienie tętnicze krwi, nadmierne ślinienie się (objawy złośliwego zespołu neuroleptycznego)
• jeśli pacjent odczuwa nierówne bicie serca, ból w klatce piersiowej
• jeśli u pacjenta wystąpiły zaburzenia świadomości, omdlenia
• jeśli u pacjenta wystąpiła biegunka, ból brzucha i gorączka (objawy zapalenia jelita grubego). Częstość występowania tego działania niepożądanego jest nieznana.
• jeśli u pacjenta występują upadki spowodowane zawrotami głowy, sennością, obniżonym ciśnieniem krwi, splątaniem

Inne działania niepożądane:

Bardzo często (mogą dotyczyć więcej niż 1 pacjenta na 10):

• utrata koordynacji ruchowej
• zapalenie skóry z towarzyszącą swędzącą wysypką i zaczerwienieniem, swędząca wysypka
• wymioty, nudności, zawroty głowy
• senność, zmęczenie
• leukopenia

Często (mogą dotyczyć mniej niż 1 pacjenta na 10):

• obrzęk wokół kostek, stóp lub podudzi
• zatrzymanie płynów
• zwiększenie masy ciała, ból głowy
• suchość w ustach
• podwójne widzenie, niewyraźne widzenie
• trombocytopenia, eozynofilia

Niezbyt często (mogą dotyczyć mniej niż 1 pacjenta na 100):

• nietypowe ruchy mimowolne, takie jak drżenie, asteryksja (trzepotanie dłoni)
• dystonia (skręcanie i wyginanie różnych części ciała), tiki
• oczopląs
• biegunka, zaparcie
• złuszczające zapalenie skóry

Rzadko (mogą dotyczyć mniej niż 1 pacjenta na 1000):

• świąd, obrzmienie węzłów chłonnych, leukocytoza
• nadwrażliwość wielonarządowa
• niedobór kwasu foliowego
• zmniejszony apetyt
• halucynacje
• depresja, agresja, niepokój
• pobudzenie, stany splątania
• nieskoordynowane i mimowolne ruchy kończyn i całego ciała
• niekontrolowane ruchy oczu, trudności w mówieniu lub mowa niewyraźna
• nieprawidłowe ruchy mięśni (pląsawica występująca naprzemiennie z wolnymi skręcającymi ruchami ciała)
• zaburzenia czucia, drętwienie, mrowienie w rękach i stopach
• uczucie przechodzenia prądu, niedowłady
• zaburzenia przewodzenia serca
• nadciśnienie lub niedociśnienie
• ból brzucha
• żółtaczka
• osłabienie mięśni

Bardzo rzadko (mogą dotyczyć mniej niż 1 pacjenta na 10000):

• nieprawidłowe wyniki badań krwi, niedokrwistość, niedobór białek odpornościowych (gamma globulin)
• nieoczekiwane wydzielanie mleka przez gruczoły sutkowe, powiększenie sutków u mężczyzn
• zaburzenia w produkcji porfiryny, barwnika ważnego dla czynności wątroby i tworzenia krwi
• uczucie lęku, zmiana stanu psychicznego
• zaburzenia smaku
• zmętnienie soczewki, zapalenie spojówek
• zaburzenia słuchu (szumy uszne, przeczulica słuchowa, niedosłuch, zmiana odczuwania wysokich tonów)
• ból w klatce piersiowej
• niezwykle spowolnione uderzenia serca, nasilenie objawów choroby wieńcowej, zapaść naczyniowa, zatory
• obrzmienie i zaczerwienienie wzdłuż żyły, która staje się bardzo wrażliwa na dotyk, często odczuwane jako bolesne (zakrzepowe zapalenie żył)
• duszności, gorączka i zapalenie płuc (nadwrażliwość płucna)
• zapalenie języka, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej
• niewydolność wątroby
• pęcherze na błonie śluzowej jamy ustanej i narządów płciowych (zespół Stevensa-Johnsona), martwica toksyczno-rozpływna naskórka
• nadwrażliwość na światło
• rumień wielopostaciowy, rumień guzowaty, zaburzenia pigmentacji skóry, plamica, trądzik
• nadmierne pocenie się
• łysienie, hirsutyzm
• zaburzenia metabolizmu kości prowadzące do demineralizacji kości/osteoporozy
• bóle stawów, ból mięśniowy, kurcze mięśni
• kanalikowośródmiąższowe zapalenie nerek, niewydolność nerek, zaburzenia czynności nerek (np. białkomocz, krwiomocz, skąpomocz i zwiększenie stężenia azotu mocznikowego we krwi/azotemia)
• częste oddawanie moczu, nagłe zmniejszenie ilości wydalanego moczu
• zaburzenia seksualne/zaburzenia erekcji, zaburzenia spermatogenezy (zmniejszona liczebność nasienia lub ruchliwość plemników)
• zwiększenie we krwi hormonu stymulującego tarczycę (TSH)

Częstość nieznana:

• uspokojenie polekowe
• utrata pamięci, fioletowe lub czerwonawo-fioletowe krosty, które mogą być swędzące, wysypka polekowa z eozynofilią i objawami układowymi
• rogowacenie liszajowate
• reaktywacja zakażenia herpeswirusem (mogą być ciężkie z powodu zaburzenia czynności układu odpornościowego)
• całkowita utrata paznokci
• złamania, zmniejszenie gęstości kości
• niewydolność szpiku kostnego, czyli produkowanie przez szpik kostny niewystarczającej liczby czerwonych i białych krwinek, a także płytek krwi
• zapalenie jelita grubego

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Tegretol należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

Lek może być stosowany pod ścisłą kontrolą lekarza jeśli u pacjenta wystąpują:

• choroby krwi, w tym choroby wywołane przez inne leki
• nadwrażliwość na okskarbazepinę lub inne leki
• choroby serca, tarczycy, wątroby lub nerek występujące aktualnie lub w przeszłości
• jaskra
• nietrzymanie moczu
• psychozy
• pacjentka jest w wieku rozrodczym; podczas przyjmowania leku Tegretol zalecane jest stosowanie skutecznych metod antykoncepcyjnych 
• przyjmowanie hormonalnych środków antykoncepcyjnych; Lek Tegretol może znieść ich działanie i mogą okazać się nieskuteczne, dlatego pacjentka powinna stosowac inne skuteczne metody antykoncepcji
• pacjentka jest w ciąży lub planuje ciążę

Należy natychmiast zasięgnąć porady lekarza jeśli u pacjenta wystąpią:

• reakcje nadwrażliwości (gorączka z obrzmieniem węzłów chłonnych, wysypka lub pęcherze na skórze)
• ciężkie reakcje skórne, takie jak: wysypka, zaczerwienienie skóry, powstawanie pęcherzy na ustach, oczach oraz złuszczanie naskórka z towarzyszącą gorączką
• częstsze napady padaczkowe
• pojawią się objawy zapalenia wątroby (zażółcenie skóry i białkówek oczu, świadczące o żółtaczce)
• myśli samobójcze lub chęć zrobienia sobie krzywdy
• problemy z nerkami związane z niskim stężeniem sodu
• zawroty głowy, senność, obniżone ciśnienie krwi, splątanie związane ze stosowaniem leku Tegretol

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Przyjmowanie leku w ciąży stanowi zagrożenie dla dziecka. Lek może być stosowany jedynie po konsultacji z lekarzem. Jeśli pacjentka stosowała lek zanim zaszła w ciążę, nie należy przerywać leczenia póki nie skonsultuje się z lekarzem.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lakarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Karbamazepina przenika do mleka kobiet karmiących. Leku nie powinno się stosować podczas karmienia piersią, chyba że lekarza zadecyduje inaczej. W takich przypadkach należy obserwować dziecko i skontaktować się z lekarzem, jeśli u dziecka pojawią się objawy niepożądane jak nadmierna senność.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Leki, które mogą wzajemnie oddziaływać z lekiem Tegretol CR:

• leki stosowane w depresji i stanach lękowych: dezypramina, fluoksetyna, fluwoksamina, nefazodon, paroksetyna, trazodon, wiloksazyna, bupropion, cytalopram, mianserin, nefazodon, sertralina, trazodon, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (np. imipramina, amitryptylina, nortryptylina, klomipramina), alprazolam, midazolam
• kortykosteroidy stosowane w stanach zapalnych, w tym w leczeniu astmy, choroby zapalnej jelit, bólu mięśni i stawów: prednizolon, deksametazon
• leki przeciwzakrzepowe: np. warfaryna, fenprokumon, dikumarol, acenokumarol, rywaroksaban, dabigatran, apiksaban, edoksaban
• antybiotyki stosowane w leczeniu zakażeń skóry i całego ciała: np. cyprofloksacyna, erytromycyna, troleandomycyna, jozamycyna, klarytromycyna, doksycyklina, ryfabutyna
• leki przeciwgrzybicze: azole, np. itrakonazol, ketokonazol, flukonazol, worykonazol
• leki przeciwbólowe i przeciwzapalne: paracetamol, dekstropropoksyfen, tramadol, metadon lub buprenorfina, ibuprofen, fenazon
• inne leki przeciwpadaczkowe: klobazam, klonazepam, etosuksymid, felbamat, lamotrygina, eslikarbazepina, okskarbazepina, prymidon, tiagabina, topiramat, kwas walproinowy, zonisamid. metsuksymid, fenobarbital, fensuksymid, fenytoina i fosfenytoina, prymidon, lewetyracetam 
• leki przeciwhistaminowe, stosowane w leczeniu alergii, w tym kataru siennego, świądu: loratadyna, terfenadyna
• leki stosowane w chorobie wrzodowej: cymetydyna, omeprazol
• leki stosowane w dermatologii: izotretynoina
• leki przeciwwymiotne: aprepitant
• leki stosowane wleczneiu jaskry: acetazolamid
• leki stosowane w endometriozie: danazol
• leki rozszerzające oskrzela lub przeciwastmatyczne: teofilina
• leki immunosupresyjne, stosowane po przeszczepach: cyklosporyna, ewerolimus, takrolimus, syrolimus
• leki przeciwpsychotyczne, stosowane w leczeniu schizofrenii: klozapina, haloperydol i bromperydol, olanzapina, kwetiapina, rysperydon, zyprazydon, arypiprazol, paliperydon
• leki przeciwnowotworowe: imatynib, cyklofosfamid, lapatynib, temsyrolimus, cisplatyna, doksorubicyna
• leki przeciwwirusowe: inhibitory proteazy HIV, np. indynawir, rytonawir, sakwinawir
• leki stosowane w chorobach tarczycy: lewotyroksyna
• leki stosowane w zaburzeniach erekcji: tadalafil
• leki przeciw robakom: prazykwantel, albendazol
• leki moczopędne: hydrochlorotiazyd, furosemid
• leki przeciwgruźlicze: izoniazyd, ryfampicyna
• leki zwiotczające mięśnie: oksybutynina, dantrolen, pankuronium)
• leki zawierające estrogeny i (lub) progesteron: hormonalna terapia zastępcza (HTZ)
• leki sercowo-naczyniowe: np. felodypina, digoksyna, simwastatyna, atorwastatyna, lowastatyna, ceriwastatyna, iwabradyna, diltiazem, werapamil
• inhibitory agregacji płytek krwi: tyklopidyna
• preparaty ziołowe zawierające ziele dziurawca (Hypericum perforatum)
• inne interakcje: sok grejpfrutowy, nikotynamid (tylko w dużych ilościach)

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Podczas stosowania leku nie należy spożywać alkoholu.

Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn jeśli podczas stosowania leku pojawiły się u pacjenta następujące objawy: uczucie senności, zawroty głowy lub zaburzenia widzenia, podwójne widzenie, brak koordynacji ruchowej.

Jak przechowywać lek Tegretol?

Lek Tegretol należy:

• przechowywać w temperaturze poniżej 30ºC
• w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci
• przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią