Cukrzyca typu LADA – przyczyny, objawy, leczenie

Cukrzyca typu LADA – czym jest? 

Cukrzyca typu LADA jest insulinozależna. Początkowo chorzy leczeni są lekami doustnymi, a następnie musi być wprowadzona insulinoterapia. Ten typ cukrzycy należy do cukrzycy typu 1 (przebiegającej pod przykryciem cukrzycy typu II). W surowicy krwi stwierdza się obecność przeciwciał anty-GAD (autoprzeciwciała skierowane przeciwko enzymowi dekarboksylazie kwasu glutaminowego, wytwarzane w autoimmunologicznym procesie niszczenia wysp trzustkowych, prowadzącym do rozwoju cukrzycy typu I). 

Część osób z rozpoznaną cukrzycą typu II nie jest właściwie zdiagnozowanych. Objawy cukrzycy typu LADA są bardzo ogólne i nie zawsze pozwalają na ostateczne rozpoznanie. 

Objawy cukrzycy LADA – jakie są? 

Objawy cukrzycy typu LADA mogą złudnie przypominać cukrzycę typu I i II. Cukrzyca typu LADA rozwija się latami, a glikemia zwiększa się powoli. Objawy charakterystyczne dla cukrzycy LADA, to między innymi: 

• uczucie nadmiernego pragnienia, 
• wielomocz (oddawanie moczu w dużych ilościach), 
• zaburzenia widzenia, 
• senność i zmęczenie odczuwane po posiłku, 
• utrata masy ciała, 
• brak apetytu. 

Cukrzyca typu LADA a cukrzyca typu 1 i 2 

Cukrzyca typu LADA często mylona jest z cukrzycą I i II typu, dlatego nie wszyscy pacjenci są zdiagnozowani. Postawienie trafnej diagnozy zajmuje więcej czasu niż w przypadku innych podtypów cukrzycy.  

Cechy charakterystyczne dla cukrzycy LADA to: 

• powolny proces niszczenia komórek beta trzustki, 
• niewielka lub umiarkowana hiperglikemia, 
• diagnoza między 35. a 50. rokiem życia (może pojawić się też w starszym wieku), 
• prawidłowa masa ciała lub niewielka nadwaga, 
• brak cukrzycy w wywiadzie rodzinnym, 
• współtowarzysząca choroba autoimmunologiczna, 
• obecność przeciwciał anty-GAD,  
• obecność innych przeciwciał przeciwwyspowych we krwi, 
• niskie stężenie peptydu C, 
• poziom HDL w normie. 

Cukrzyca typu LADA – czynniki ryzyka 

Istnieje kilka grup ryzyka, w których należy przeprowadzać badania przesiewowe w kierunku cukrzycy, gdyż nie zawsze wśród osób chorych występują objawy hiperglikemii. 

Badanie przesiewowe w kierunku cukrzycy powinno się przeprowadzić raz na 3 lata u wszystkich osób powyżej 45. roku życia. 

W grupie ryzyka znajdują się osoby: 

• z nadwagą lub otyłością [BMI ≥ 25 i/lub obwód w talii > 80 cm u kobiet, 94 cm u mężczyzn], 
• z cukrzycą występującą w wywiadzie rodzinnym (rodzice i/lub rodzeństwo), 
• z przebytą cukrzycą ciążową, 
• mało aktywne fizycznie, 
• które urodziły dziecko o masie ciała > 4 kg, 
• z chorobami układu sercowo-naczyniowego, 
• z zespołem policystycznych jajników, 
• z dyslipidemią. 

Diagnozę powinien postawić specjalista w zakresie diabetologii, który może zlecić: poziom glukozy na czczo, OGTT (doustny test obciążenia glukozą), poziom insuliny, stężenie peptydu C w surowicy, lipidogram (poziom cholesterolu HDL, LDL i trójglicerydów), ciała ketonowe w moczu lub stężenie w surowicy. 

U osób szczupłych, u których zdiagnozowano cukrzycę, przeprowadza się badania na przeciwciała przeciw dekarboksylazie kwasu glutaminowego (GADA), przeciwciała przeciwwyspowe (ICA), przeciwciała IA-2, przeciwciała przeciw transporterowi cynku (ZnT8). 

Leczenie cukrzycy typu LADA – jak przebiega? 

Choroba z reguły w początkowym okresie może być leczona dietą lub doustnymi lekami przeciwhiperglikemicznymi. Jednakże specjaliści sugerują, aby rozpocząć insulinoterapię w momencie rozpoznania cukrzycy typu LADA, gdyż pomaga to w zahamowaniu autodestrukcji komórek wysp trzustkowych. We wszystkich typach cukrzycy bardzo istotna jest odpowiednia dieta oraz aktywność fizyczna. U chorych z wykrytą cukrzycą typu LADA, sugeruje się również zastosowanie leczenia immunomodulującego z zastosowaniem rekombinowanego GAD65.