Betaxolol PMCS (Betaxololi hydrochloridum)

Jak działa lek Betaxolol PMCS?

Lek Betaxolol PMCS zmniejsza ciśnienie tętnicze, zwalnia czynność serca, oraz zmniejsza zużycie tlenu przez serce.

Kiedy stosuje się lek Betaxolol PMCS?

Lek Betaxolol PMCS stosuje się w leczeniu:

• nadciśnienia tętniczego
• dławicy piersiowej wysiłkowej stabilnej

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Dorośli

Dawkę ustala się indywidualnie dla każdego pacjenta, w zależności od tolerancji i skuteczności leku.

W leczeniu łagodnego nadciśnienia tętniczego dawka początkowa to 10 mg raz na dobę (1/2 tabletki). Jeśli działanie jest niewystarczające zwiększyć dawkę do 20 mg (1 tabetka) raz na dobę.

W leczeniu umiarkowanego nadciśnienia tętniczego zwykle 20 mg raz na dobę (1 tabletka).

W stabilnej dławicy piersiowej wysiłkowej zalecana dawka na dobę to 1 tabletka.

Lekarz dostosowuje dawkę dobową indywidualnie dla każdego pacjenta może wynosić od 1/2 do 2 tabletek, w zależności od stanu klinicznego pacjenta.

Zaburzenie czynności nerek

U pacjentów z łagodnym zaburzeniem czynności nerek nie ma konieczności dostosowywania dawkowania. U pacjentów z cięższym zaburzeniem czynności nerek lub pacjentów dializowanych należy dawkę zmniejszyć. U pacjentów dializowanych dawka zazwyczaj wynosi 10 mg raz na dobę w zależności od czasu trwania dializy.

Zaburzenie czynności wątroby 

Nie ma konieczności dostosowywania dawkowania, jednak zaleca się uważną kontrolę kliniczną na początku leczenia.

Osoby w podeszłym wieku

Leczenie należy rozpocząć od małej dawki.

Dzieci i młodzież

Nie zaleca się stosowania leku u dzieci i młodzieży.

Zastosowanie większej niż zalecana dawka leku

W razie przyjęcia dawki większej niż zalecana lub przyjęcia leku przez dziecko należy niezwłocznie poszukać pomocy medycznej.

Pominięcie zastosowania leku

Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. W razie pominięcia porannej dawki można przyjąć lek w ciągu dnia i kontynuować przyjmowanie leku następnego dnia, według zaleconego schematu.

Przerwanie stosowania leku

Nie należy samodzielnie przerywać leczenia. Jeśli konieczne jest odstawienie leku należy skontaktować się z lekarzem, ponieważ należy stopniowo zmniejszać dawkę.

Kiedy nie stosować leku Betaxolol PMSC?

Jeżeli pacjent ma:

• uczulenie na betaksolol lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku,
• astmę (ciężka lub przewlekła), obturacyjną chorobę płuc, 
• ciężką niewydolność serca,
• wstrząs kardiogenny,
• zaburzenia przewodzenia w sercu (blok przedsionkowo- komorowy II lub III stopnia, z wyjątkiem osób z wszczepionym stymulatorem),
• dławicę Prinzmetala,
• zaburzenia czynności węzła zatokowo-przedsionkowego, w tym blok zatokowo-przedsionkowy (zaburzenie wytwarzania i przewodzenia impulsów w sercu),
• znaczne zwolnienie czynności serca,
• ciężką chorobę naczyń obwodowych (zaburzenia krążenia krwi w kończynach dolnych),
• ciężką postać choroby Raynauda,
• nieleczony guz nadnerczy (guz chromatochłonny nadnerczy),
• niskie ciśnienie tętnicze, 
• reakcje anafilaktyczne w wywiadzie, 
• kwasicę metaboliczną (zaburzenie środowiska wewnętrznego organizmu),
• pacjent przyjmuje leki przeciwdepresyjne, nazywane inhibitorami MAO np. moklobemid, tranylcypromina (z wyjątkiem selegiliny, rasagiliny i safinamidu, stosowanych w leczeniu choroby Parkinsona),
• pacjent przyjmuje floktafeninę lub sultopryd,
• u pacjentów leczonych betaksololem przeciwwskazane jest dożylne podawanie leków zwalniających czynność serca (np. werapamil, diltizem, dyzopiramid lub amiodaron).

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Betaxolol PMCS może wywołać skutki uboczne, jednak nie występują one u każdego pacjenta.

Często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 osób)

• skórne reakcje alergiczne (zaczerwienienie, świąd, wysypka) i łysienie
• zmęczenie, zawroty głowy, ból głowy, nadmierne pocenie się
• osłabienie, bezsenność
• ból żołądka, biegunka, nudności i wymioty
• zwolnienie częstości uderzeń serca (bradykardia)
• impotencja
• ziębnięcie kończyn

Niezbyt często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 osób)

• objawy podobne do miastenii, z osłabieniem mięśni,
• zmniejszenie wydzielania łez (szczególnie u pacjentów noszących soczewki kontaktowe)

Rzadko (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1000 osób)

• łuszczyca, nasilenie objawów istniejącej łuszczycy lub wystąpienie wysypki przypominającej łuszczycę
• depresja
• niewydolność serca, niskie ciśnienie krwi, zwolnienie przewodzenia przedsionkowo-komorowego lub zaostrzenie istniejącego bloku przedsionkowo-komorowego
• odbarwianie palców rąk (zespół Raynauda), nasilenie bólu przestankowego, związanego z zaburzeniami krążenia krwi w kończynach dolnych 
• trudności z oddychaniem z powodu napadowego skurczu oskrzeli

Bardzo rzadko (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10000 osób) 

• nasilenie istniejącej miastenii, zaburzenia czucia w obwodowych częściach kończyn górnych i dolnych
• zaburzenia widzenia
• omamy, dezorientacja, koszmary senne
• zmniejszenie lub zwiększenie stężenia cukru we krwi, może ujawnić się utajona klinicznie cukrzyca lub pogorszyć istniejąca

Częstość nieznana:

• u pacjentów z nadczynnością tarczycy przyspiesza czynność serca - tachykardia i drżenie (kliniczne objawy tyreotoksykozy) mogą być maskowane
• podczas długotrwałej głodówki lub ciężkiego wysiłku fizycznego może wystąpić zmniejszenie stężenia cukru we krwi (hipoglikemia). Jej ostrzegawcze objawy takie jak tachykardia i drżenie mogą być osłabione

Należy poinformować o przyjmowaniu leku gdy:

• pacjent ma być poddany znieczuleniu ogólnemu podczas operacji. Należy poinformować lekarza anestezjologa o tym, że pacjent przyjmuje lek
• pacjent ma jaskrę (zwiększone ciśnienie wewnatrzgałkowe) i ma być poddany badaniu okulistycznemu
• pacjent ma guz chromochłonny nadnerczy. Leczenie nadciśnienia tętniczego wymaga specjalnego postępowania
• pacjent ma łagodniejszą postać przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (przed rozpoczęciem leczenia zaleca się wykonanie badania czynności płuc)
• jeśli pacjent jest sportowcem. Lek zawiera substancję czynną, która może powodować dodatni wynik testu antydopingowego
• jeżeli pacjent ma cukrzycę ze skłonnością do hipoglikemii (niskie stężenie cukru we krwi). Pacjenci z cukrzycą powinni częściej kontrolować stężenie cukru we krwi, szczególnie na początku leczenia

Jeżeli u pacjenta konieczne jest wykonanie leczenia odczulającego, należy zmienić leczenie lekiem Betaxolol PMCS na lek przeciwnadciśnieniowy z innej grupy, niż beta-blokery.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Istnieje ryzyko, że leczenie betaksololem w czasie ciąży może być szkodliwe dla dziecka. Należy powiedzieć lekarzowi gdy pacjentka jest w ciąży lub planuje zajść w ciążę. Lekarz zadecyduje, czy pacjentka może stosować lek w czasie jej trwania.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Lek przenika do mleka matki, dlatego nie zaleca się jego stosowania podczas karmienia piersią.

Zawsze należy poinformować lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Jednoczesne przyjmowanie Betaxololu z lekami przeciwcukrzycowymi może nasilać ich działanie, maskować objawy kliniczne hipoglikemii takie jak przyspieszenie czynności serca i dreszcze. 

Nie zaleca się stosowania leku Betaxolol PMCS jednocześnie z amiodaronem i digoksyną (leki stosowane do leczenia chorób serca).

Nie należy stosować leku jednocześnie z:

• floktafeniną
• sultoprydem
• lekami przeciwdepresyjnymi nazywanymi inhibitorami MAO (takimi jak moklobemid lub tranylcypromina)

Należy zachować szczególną ostrożność podczas jednoczesnego stosowania leku z:

• beprydylem, diltiazemem, werapamilem, mibefradylem (antagoniści wapnia)
• propafenonem, chinidyną, hydrochinidyną, dyzopiramidem (leki stosowne w zaburzeniach rytmu serca)
• baklofenem (lek zmniejszający napięcie mięśni)
• lidokainą (lek miejscowo znieczulający)
• środkami kontrastowymi zawierającymi jod

Należy rozważyć następujące skojarzenia z lekami, których skuteczność działania może być zmieniona podczas stosowania leczenia lekiem Betaxolol PMCS:

• niesteroidowe leki przeciwzapalne
• nifedypina (antagoniści kanału wapniowego)
• leki przeciwdepresyjne
• kortykosteroidy, tetrakozaktydy (leki stosowane w jednym z rodzajów leczenia hormonalnego)
• meflochina (lek stosowany w malarii)
• sympatykomimetyki (leki stosowane do przyspieszenia rytmu serca)

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych.

Lek może mieć wpływ na prowadzenie pojazdów oraz obsługiwanie maszyn. Ze względu na działania niepożądane takie jak uczucie zmęczenia, zawroty głowy, które występują zwłaszcza na początku leczenia, lek może mieć wpływ na wykonywanie czynności wymagających koncentracji, koordynacji czy podejmowania decyzji (np. prowadzenie pojazdów, obsługa maszyn). W takich przypadkach można wykonywać te czynności tylko wtedy, gdy lekarz wyrazi zgodę.

Jak przechowywać lek Betaxolol PMCS?

• w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci
• przechowywać w temp poniżej 30^oC