Citabax (Citalopramum)

Jak działa lek Citabax?

Citabax to lek, który zawiera substancję czynną cytalopram. Należy on do grupy leków nazywanych selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Lek pomaga skorygować zaburzenia równowagi chemicznej w mózgu, które powodują objawy choroby.

Kiedy stosuje się lek Citabax?

• w leczeniu depresji oraz zapobieganiu nawrotom jej objawów, gdy pacjent poczuje się lepiej
• długofalowo, aby zapobiec nowym epizodom depresji, jeżeli u pacjenta występują zaburzenia depresyjne nawracające
• w łagodzeniu objawów, gdy u pacjenta występują napady lęku

Jak stosować lek Citabax?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Dorośli

Leczenie depresji

20 mg raz na dobę.

W razie konieczności lekarz może zwiększyć dawkę maksymalnie do 40 mg na dobę, w zależności od nasilenia objawów depresji i reakcji pacjenta na leczenie.

Leczenie zaburzenia lękowego z napadami lęku

10 mg na dobę przez pierwszy tydzień, a następnie dawka zwiększana jest do 20 - 30 mg na dobę.

W razie potrzeby lekarz może zwiększyć dawkę do maksymalnie 40 mg na dobę.

Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)

10 - 20 mg jeden raz na dobę.

Lekarz może zwiększyć dawkę maksymalnie do 20 mg na dobę, w zależności od reakcji pacjenta na leczenie.

Dzieci i młodzież w wieku poniżej 18 lat

Leku Citabax nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

Maksymalna dawka dobowa nie powinna przekraczać 20 mg.

Sposób stosowania

Citabax przyjmuje się w pojedynczej dawce raz na dobę.

Lek można przyjmować o każdej porze dnia, z posiłkiem lub niezależnie od posiłków.

Tabletkę należy połknąć, popijając wodą. Nie rozgryzać.

Czas trwania leczenia

Poprawę uzyskuje się po paru tygodniach. Należy kontynuować stosowanie leku Citabax, nawet jeśli upłynie trochę czasu, zanim nastąpi poprawa samopoczucia. Nie wolno zmieniać dawkowania bez konsultacji z lekarzem.

Terapia zazwyczaj trwa co najmniej 6 miesięcy.

Leczenie należy kontynuować tak długo, jak zaleci lekarz, nawet jeśli nastąpi poprawa samopoczucia. Choroba może utrzymywać się przez długi czas i jeśli leczenie zostanie przerwane za wcześnie, objawy mogą wrócić. U pacjentów z nawracającą depresją, leczenie podtrzymujące może trwać nawet kilka lat, aby zapobiec nowym epizodom depresyjnym.

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Citabax

W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku Citabax należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub oddziałem ratunkowym najbliższego szpitala. Objawy przedawkowania:

• nieregularne bicie serca
• drgawki, drżenia
• zmiany rytmu serca
• senność, śpiączka
• wymioty
• obniżenie lub podwyższenie ciśnienia krwi
• nudności
• zespół serotoninowy
• pobudzenie
• zawroty głowy
• rozszerzenie źrenic
• nasilone pocenie się
• sinica skóry
• hiperwentylacja

Pominięcie przyjęcia leku Citabax

Jeśli pacjent zapomniał przyjąć dawkę, powinien przyjąć kolejną o zwykłej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku Citabax

Nagłe przerwanie stosowania leku Citabax może powodować łagodne i przemijające objawy odstawienia, takie jak zawroty głowy, uczucie kłucia, zaburzenia snu, niepokój, ból głowy, nudności, wymioty, pocenie się, niepokój psychoruchowy lub pobudzenie, drżenia, dezorientacja, chwiejność emocjonalna lub drażliwość, biegunka (luźne stolce), zaburzenia widzenia, trzepotanie lub wzmożona czynność serca (kołatanie serca). W razie zakończenia leczenia zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki leku Citabax przez parę tygodni.

W razie jakichkolwiek wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Kiedy nie stosować leku Citabax?

Leku Citabax nie powinno się stosować w przypadku:

• gdy pacjent ma uczulenie na cytalopram lub którykolwiek z pozostałych składników leku
• gdy pacjent przyjmuje lek z grupy inhibitorów monoaminooksydazy (IMAO). Do inhibitorów monoaminooksydazy należą takie leki jak fenelzyna, iproniazyd, izokarboksazyd, nialamid, tranylcypromina, selegilina (leczenie choroby Parkinsona), moklobemid (leczenie depresji) i linezolid (antybiotyk). Nawet gdy pacjent zakończył przyjmowanie któregokolwiek z następujących inhibitorów MAO: fenelzyny, iproniazydu, izokarboksazydu, nialamidu lub tranylcyprominy, należy zaczekać 2 tygodnie, zanim rozpocznie się przyjmowanie leku Citabax. Po zakończeniu stosowania moklobemidu musi upłynąć 1 dzień. Po zakończeniu przyjmowania leku Citabax musi upłynąć 1 tydzień, zanim zastosuje się jakikolwiek inhibitor MAO
• gdy pacjent przyjmuje pimozyd
• gdy pacjent ma wrodzone zaburzenia rytmu serca lub w przeszłości wystąpiły u niego takie zaburzenia (stwierdzone w badaniu EKG)
• gdy pacjent przyjmuje leki regulujące rytm serca lub leki, które mogą wpływać na rytm serca

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Citabax może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Ciężkie działania niepożądane:

W przypadku wystąpienia któregokolwiek z wymienionych poniżej objawów należy natychmiast odstawić lek Citabax i powiadomić lekarza:

• trudności w oddychaniu
• obrzęk twarzy, warg, języka lub gardła powodujący trudności w połykaniu, lub w oddychaniu
• nasilone swędzenie (z wypukłymi grudkami na skórze)
• szybkie, nieregularne bicie serca, omdlenia, które mogą być objawami zaburzeń rytmu serca zagrażającym życiu (znanym jako torsade de pointes)

Jeśli wystąpią którekolwiek z wymienionych objawów, należy natychmiast powiadomić lekarza, ponieważ konieczne może okazać się zmniejszenie dawki lub odstawienie leku:

• drgawki (po raz pierwszy w życiu) lub zwiększenie ich częstości
• zmiany zachowania, polegające na odczuwaniu podniecenia lub nadmiernego podekscytowania
• wysoka gorączka, pobudzenie, splątanie, drżenia lub nagłe skurcze mięśni. Objawy te mogą być oznaką rzadkiego stanu zwanego zespołem serotoninowym
• zmęczenie, dezorientacja i drżenie mięśni, które mogą być wynikiem zmniejszonego stężenia sodu we krwi (hiponatremii)

Jeżeli u pacjenta wystąpią myśli samobójcze lub myśli dotyczące samookaleczenia, powinien koniecznie skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitala. Poniższe działania niepożądane mają często łagodne nasilenie i zazwyczaj ustępują po kilku dniach leczenia.

Bardzo często (u więcej niż 1 osoby na 10):

• senność
• bóle głowy
• trudności w zasypianiu
• nasilone pocenie się
• suchość błony śluzowej jamy ustnej (zwiększa to zagrożenie próchnicą, dlatego należy myć zęby częściej niż zazwyczaj)
• nudności
• osłabienie
• zaburzenia snu

Często (u nie więcej niż 1 osoby na 10):

• zmniejszenie łaknienia
• pobudzenie
• zmniejszony popęd płciowy
• lęk
• nerwowość
• zaburzenia orientacji co do miejsca i czasu (stan splątania)
• niezwykłe sny
• biegunka
• wymioty
• zaparcia
• niestrawność
• bóle brzucha
• wzdęcia
• zmniejszone odczuwanie emocji, uczucie obojętności (apatia)
• drżenia
• uczucie mrowienia lub drętwienia dłoni, lub stóp
• zawroty głowy
• zaburzenia uwagi
• migrena
• utrata pamięci
• dzwonienie w uszach (szumy uszne)
• odczucie nierównego bicia serca (kołatanie)
• ziewanie
• zatkany nos lub katar (zapalenie błony śluzowej nosa)
• zwiększone wydzielanie śliny
• swędzenie

Niezbyt często (u nie więcej niż 1 osoby na 100):

• zwiększenie apetytu
• agresja
• omdlenia
• rozszerzenie źrenic
• przyspieszenie lub zwolnienie akcji serca
• pokrzywka
• wypadanie włosów
• depersonalizacja (utrata poczucia własnej osobowości)
• omamy
• mania
• wysypka
• zaczerwienienie skóry lub plamy na skórze (plamica)
• nadwrażliwość na światło
• problemy z oddawaniem moczu
• obfite krwawienia miesiączkowe
• obrzęk rąk lub nóg
• zwiększenie masy ciała

Rzadko (u nie więcej niż 1 osoby na 1000):

• zmniejszenie stężenia sodu we krwi z objawami, takimi jak zmęczenie, dezorientacja i drżenie mięśni
• napady drgawkowe
• mimowolne ruchy
• zaburzenia smaku
• krwawienia
• zapalenie wątroby
• kaszel
• gorączka
• złe samopoczucie

Działania niepożądane o nieznanej częstości występowania:

• myśli i zachowania samobójcze
• zmniejszenie liczby płytek krwi, powodujące wzrost ryzyka krwawień i powstawania krwawych wybroczyn na skórze
• nadwrażliwość (wysypka)
• ciężkie reakcje alergiczne, powodujące trudności w oddychaniu lub zawroty głowy
• zwiększenie ilości wydalanego moczu
• hipokaliemia: zbyt niskie stężenie potasu we krwi, mogące powodować osłabienie mięśni, drżenie mięśni lub nieprawidłowy rytm serca
• napady paniki
• zgrzytanie zębami
• niepokój
• nietypowe ruchy lub sztywność mięśni
• krwawienie z nosa
• krwawienia, w tym wybroczyny w skórze i błonach śluzowych
• nagle występujący obrzęk skóry lub błon śluzowych
• ruchy mimowolne (akatyzja)
• zaburzenia ruchowe
• zmniejszone ciśnienie krwi
• zaburzenia widzenia
• drgawki
• wysoka gorączka, pobudzenie, splątanie, drżenie, nagłe skurcze mięśni
• bolesny wzwód prącia
• mlekotok u mężczyzn oraz u kobiet, które nie karmią piersią
• nieregularne krwawienia miesiączkowe, krwotok maciczny
• nieprawidłowe wyniki prób czynnościowych wątroby
• u pacjentów przyjmujących leki z tej grupy obserwowano zwiększone ryzyko złamań kości
• nieprawidłowy rytm serca

W bardzo rzadkich przypadkach leki z grupy SSRI mogą zwiększać ryzyko krwawień, w tym krwawień z żołądka lub jelit. Należy powiadomić lekarza o wystąpieniu wymiotów z krwią, czarnych stolców lub krwi w stolcu.

Należy również powiadomić lekarza o utrzymywaniu się innych objawów związanych z depresją. Mogą one obejmować omamy, lęk, manię lub splątanie.

Działania niepożądane zazwyczaj ustępują po kilku dniach.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Citabax należy poinformować lekarza o następujących obecnych lub występujących w przeszłości sytuacjach:

• mania lub zaburzenia lękowe
• choroba nerek lub wątroby
• zaburzenia czynności serca w tym również przebyty ostatnio zawał mięśnia sercowego
• powolna spoczynkowa akcja serca i/lub zmniejszone stężenie elektrolitów będące wynikiem przedłużającej się, ciężkiej biegunki, wymiotów lub stosowania leków odwadniających
• szybkie lub nieregularne bicie serca, omdlenie, zapaść lub zawroty głowy podczas wstawania, co może wskazywać na zaburzenia czynności serca
• cukrzyca
• napady drgawek lub padaczka
• choroby oczu w tym niektóre typy jaskry
• małe stężenie sodu we krwi
• zaburzenia krzepnięcia krwi lub jeśli kiedykolwiek u pacjenta wystąpiło krwawienie z żołądka czy z jelit
• leczenie elektrowstrząsami

U niektórych pacjentów z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym wystąpić może faza maniakalna. Charakteryzuje się ona niezwykłymi i szybko zmieniającymi się pomysłami, nieuzasadnionym poczuciem szczęścia i nadmierną aktywnością ruchową. Jeśli wystąpią te objawy, należy zwrócić się do lekarza.

W pierwszych tygodniach leczenia mogą również wystąpić takie objawy jak niepokój, trudności w spokojnym siedzeniu lub staniu w miejscu, czyli akatyzja. W razie pojawienia się takich objawów należy niezwłocznie poinformować o tym lekarza.

Dodatkowe informacje dotyczące choroby

Tak jak w przypadku innych leków stosowanych w leczeniu depresji lub związanych z nią zaburzeń, poprawa nie nastąpi natychmiast. Pacjent może ją odczuć dopiero kilka tygodni po rozpoczęciu leczenia lekiem Citabax. W początkowym okresie leczenia u niektórych pacjentów występuje nasilenie lęku, który ustępuje podczas leczenia. Jest zatem bardzo ważne, aby pacjent dokładnie stosował się do zaleceń lekarza oraz nie przerywał leczenia, ani nie zmieniał dawki bez zasięgnięcia porady u lekarza.

Myśli samobójcze oraz pogorszenie depresji lub zaburzeń lękowych

U pacjentów z depresją i/lub zaburzeniami lękowymi mogą czasami występować myśli samookaleczenia, lub samobójcze. Mogą się nasilić po rozpoczęciu stosowania leków przeciwdepresyjnych, ponieważ leki te zaczynają działać dopiero po pewnym czasie – zazwyczaj po dwóch tygodniach, a nawet później.

Większa skłonność do takich myśli może wystąpić:

• gdy u pacjenta w przeszłości występowały myśli samobójcze lub chęć do samookaleczenia
• jeśli pacjent jest młodym dorosłym; dane z badań klinicznych pokazują zwiększone ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów w wieku poniżej 25 lat z zaburzeniami psychicznymi, którzy byli leczeni lekami przeciwdepresyjnymi

Jeśli u pacjenta występują myśli samobójcze lub myśli o samookaleczeniu, należy koniecznie skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do szpitala.

Dobrym rozwiązaniem jest poinformowanie krewnych lub przyjaciół o depresji, lub zaburzeniach lękowych, a także poproszenie ich o przeczytanie ulotki tego leku. Pacjent może zwrócić się z prośbą o pomoc do krewnych lub przyjaciół i prosić o informowanie go, gdy zauważą, że objawy depresji lub lęku nasiliły się, lub wystąpiły niepokojące zmiany w zachowaniu.

Dzieci i młodzież

Zasadniczo leku nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. U pacjentów w wieku poniżej 18. roku życia podczas stosowania leków z omawianej grupy, stwierdza się zwiększoną możliwość wystąpienia:

• prób samobójczych
• myśli o samookaleczeniu lub o popełnieniu samobójstwa (myśli samobójcze)
• wrogości (głównie zachowania agresywne, buntownicze i złość)

Jednak lekarz może zdecydować o przepisaniu leku Citabax pacjentowi w wieku poniżej 18 lat, jeśli będzie to w interesie pacjenta. Jeśli lekarz przepisze lek Citabax pacjentowi w wieku poniżej 18. roku życia i opiekun dziecka będzie chciał to przedyskutować, należy się skontaktować z lekarzem. Jeśli podczas stosowania leku Citabax pojawi się lub nasili którykolwiek z wymienionych powyżej objawów, należy powiadomić lekarza. Dodatkowo nie potwierdzono bezpieczeństwa długotrwałego przyjmowania leku Citabax pod względem jego wpływu na wzrost, dojrzewanie, uczenie się (funkcje poznawcze) oraz zachowanie w tej grupie wiekowej.

Lek zawiera laktozę. Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Należy poinformować lekarza i/lub położną o przyjmowaniu leku Citabax. Stosowanie takich leków podczas ciąży zwłaszcza w ostatnim trymestrze może zwiększać ryzyko ciężkich powikłań u noworodka, zwanych zespołem przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodka (PPHN). Stan ten objawia się przyspieszonym oddechem i sinicą oraz występuje zwykle w pierwszych 24 godzinach po porodzie. Jeśli takie objawy wystąpią u noworodka, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem i/lub położną.

Pacjentki stosujące Citabax w ostatnich 3 miesiącach ciąży aż do porodu powinny zdawać sobie sprawę, że u noworodka mogą wystąpić objawy takie jak:

• drgawki, drżenia, drżączka
• wahania ciepłoty ciała
• trudności w pobieraniu pokarmu
• wymioty
• małe stężenie cukru we krwi
• sztywność lub wiotkość mięśni
• wzmożona pobudliwość odruchowa
• drażliwość, ospałość, ciągły płacz
• senność lub trudności w zasypianiu

Jeśli u noworodka wystąpił którykolwiek z tych objawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem i/lub położną.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Nie należy karmić dziecka piersią w trakcie przyjmowania leku Citabax, ponieważ niewielkie ilości leku mogą przenikać do mleka matki.

Niektóre leki mogą wpływać na działanie innych leków i to może czasami powodować występowanie poważnych działań niepożądanych.

Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent przyjmuje jakikolwiek z wymienionych poniżej leków:

• ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum)
• inhibitory monoaminooksydazy (MAO)

Nie należy ich stosować w tym samym czasie co Citabax.

Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków:

• antybiotyk linezolid
• lit (zapobieganie i leczenie zaburzenia afektywnego dwubiegunowego) oraz tryptofan
• pimozyd
• imipraminę i dezypraminę (leczenie depresji)
• leki zawierające selegilinę (leczenie choroby Parkinsona); leki te zwiększają ryzyko działań niepożądanych
• metoprolol (stosowany w nadciśnieniu tętniczym i/lub chorobie serca)
• cymetydyna, lanzoprazol oraz omeprazol (leki stosowane w leczeniu choroby wrzodowej żołądka), flukonazol (lek stosowany w leczeniu zakażeń grzybiczych), fluwoksamina (lek przeciwdepresyjny) oraz tyklopidyna (lek stosowany w celu zmniejszenia zagrożenia zawałem). Powyższe leki mogą spowodować zwiększenie stężenie cytalopramu we krwi
• meflochinę (stosowaną w leczeniu malarii), bupropion (stosowany w leczeniu depresji)
• neuroleptyki (leki stosowane w leczeniu schizofrenii, psychozy)
• leki o znanym działaniu na czynność płytek krwi, np. leki przeciwzakrzepowe stosowane w leczeniu lub zapobieganiu zakrzepom; kwas acetylosalicylowy i niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak ibuprofen i diklofenak, stosowane jako leki przeciwbólowe i niektóre leki przeciwpsychotyczne oraz trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne)

Nie należy stosować leku Citabax w trakcie przyjmowania leków stosowanych w zaburzeniach rytmu serca lub leków, które mogą mieć wpływ na rytm serca, jak np. leki przeciwarytmiczne z klasy IA i III, leki przeciwpsychotyczne, np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperydol, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, niektóre środki przeciwbakteryjne, np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna podawana dożylnie, pentamidyna, leki przeciwmalaryczne, w szczególności halofantryna, niektóre leki przeciwhistaminowe (astemizol, mizolastyna). W razie dodatkowych pytań należy skontaktować się z lekarzem.

Podczas stosowania leku nie należy spożywać alkoholu.

Citabax na ogół nie wpływa na wykonywanie codziennych czynności. Niemniej, jednak gdyby wystąpiły zawroty głowy lub senność po rozpoczęciu stosowania leku, należy zachować ostrożność w trakcie prowadzenia pojazdów lub wykonując czynności wymagające skupienia, do czasu ustąpienia tych objawów.

Jak przechowywać lek Citabax?

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie ma specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.