Zanacodar (Telmisartanum)

Jak działa lek Zanacodar?

Lek Zanacodar zawiera substancję czynną telmisartan, należący do grupy leków nazywanych antagonistami receptora angiotensyny II. Telmisartan hamuje działanie angiotensyny II, co powoduje rozkurczenie naczyń krwionośnych a w konsekwencji obniżenie ciśnienia tętniczego krwi.

Kiedy stosuje się lek Zanacodar?

Lek Zanacodar stosuje się w celu:

• leczenia samoistnego nadciśnienia tętniczego u osób dorosłych, czyli takiego które nie jest spowodowane przez inną chorobę
• zmniejszenia częstości zachorowań z przyczyn sercowo-naczyniowych u dorosłych pacjentów z grupy ryzyka, czyli takich, u których występuje zmniejszony dopływ krwi do serca lub nóg, po przebytym udarze mózgu lub u chorych na cukrzycę

Jak stosować lek Zanacodar?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Przyjmowanie leku Zanacodar

• zalecana dawka leku Zanacodar to jedna tabletka na dobę
• tabletkę należy przyjmować codziennie o tej samej porze
• lek można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku
• tabletki należy połykać, popijając wodą 
• lek należy przyjmować codziennie, dopóki lekarz nie zaleci inaczej
• jeśli pacjent ma wrażenie, że działanie leku Zanacodar jest za silne lub za słabe należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty 

Leczenie nadciśnienia tętniczego:

• zazwyczaj stosowana dawka leku Zanacodar to jedna tabletka 40 mg raz na dobę
• dawka ta zapewnia kontrolę ciśnienia tętniczego u pacjenta przez 24 godziny
• czasami lekarz może zalecić stosowanie mniejszej dawki 20 mg lub większej dawki 80 mg
• dawkę 20 mg można uzyskać dzieląc tabletkę o mocy 40 mg wzdłuż linii podziału
• lekarz może zalecić stosowanie leku Zanacodar jednocześnie z lekami moczopędnymi (diuretykami), takimi jak hydrochlorotiazyd, wykazujący sumujące się z telmisartanem działanie obniżające ciśnienie tętnicze

Zmniejszenie częstości występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych:

• zazwyczaj stosowana dawka leku Zanacodar to jedna tabletka 80 mg raz na dobę
• na początku leczenia dawką 80 mg należy często kontrolować ciśnienie tętnicze
• u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, zazwyczaj stosowana dawka nie może być większa niż 40 mg raz na dobę

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Zanacodar

Jeśli przyjęto dawkę leku większą niż zalecana przez lekarza, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą, albo zgłosić się do oddziału ratunkowego najbliższego szpitala.

Pominięcie zastosowania leku Zanacodar

• w przypadku pominięcia dawki leku, należy przyjąć pominiętą dawkę natychmiast po przypomnieniu sobie
• następnie kontynuować przyjmowanie leku zgodnie z ustalonym schematem 
• jeśli lek nie zostanie przyjęty danego dnia, należy przyjąć kolejną dawkę następnego dnia, o zwykłej porze
• nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki

Kiedy nie stosować leku Zanacodar?

Leku Zanacodar nie należy stosować jeśli:

• pacjent ma uczulenie na telmisartan lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• pacjentka ukończyła pierwszy trymestr ciąży
• u pacjenta występuje ciężka niewydolność wątroby (zastój żółci, zwężenie dróg żółciowych lub jakakolwiek inne ciężkie schorzenie wątroby)
• pacjent choruje na cukrzycę lub występuje u niego niewydolność nerek i jednocześnie przyjmuje preparat obniżający ciśnienie krwi zawierający aliskiren

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Zanacodar może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Należy zaprzestać stosowania leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi którekolwiek z ciężkich działań niepożądanych.

Ciężkie działania niepożądane:

• posocznica (ciężkie zakażenie z reakcją zapalną całego organizmu)
• obrzęk naczynioruchowy (nagły obrzęk skóry i błon śluzowych)

Inne działania niepożądane:

Częste (nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• niskie ciśnienie tętnicze krwi (niedociśnienie) u osób leczonych w celu zmniejszenia częstości występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych

Niezbyt częste (nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):

• zakażenia układu moczowego
• zakażenia górnych dróg oddechowych (np. ból gardła, zapalenie zatok, przeziębienie)
• zmniejszenie liczby krwinek czerwonych (niedokrwistość)
• duże stężenie potasu
• trudności z zasypianiem
• obniżenie nastroju (depresja)
• omdlenie
• uczucie wirowania (zawroty głowy pochodzenia błędnikowego)
• wolna czynność serca (bradykardia)
• niskie ciśnienie tętnicze (niedociśnienie) u pacjentów leczonych z powodu nadciśnienia tętniczego
• zawroty głowy podczas wstawania (niedociśnienie ortostatyczne)
• duszność
• kaszel
• ból brzucha
• biegunka
• dyskomfort w jamie brzusznej, wzdęcia
• wymioty
• świąd
• nadmierne pocenie się
• wysypka polekowa
• bóle pleców
• kurcze mięśni, bóle mięśni (mialgia)
• zaburzenia czynności nerek, w tym ostra niewydolność nerek
• ból w klatce piersiowej
• uczucie osłabienia
• zwiększone stężenie kreatyniny we krwi

Rzadkie (nie więcej niż 1 na 1000 pacjentów):

• posocznica
• zwiększenie liczby niektórych krwinek białych (eozynofilia)
• mała liczba płytek krwi (małopłytkowość)
• ciężka reakcja alergiczna (reakacja anafilaktyczna), reakcje alergiczne (np. wysypka, świąd, trudności z oddychaniem, świszczący oddech, obrzęk twarzy lub niskie ciśnienie tętnicze)
• małe stężenie cukru we krwi (u pacjentów z cukrzycą)
• uczucie niepokoju
• senność
• zaburzenia widzenia
• szybka czynność serca (tachykardia)
• suchość błony śluzowej jamy ustnej
• nieżyt żołądka
• zaburzenia smaku
• zaburzenia czynności wątroby (występują częściej u pacjentów pochodzenia japońskiego)
• nagły obrzęk skóry i błon śluzowych, który może również prowadzić do zgonu (obrzęk naczynioruchowy również zakończony zgonem)
• wyprysk (zaburzenie skóry), zaczerwienienie skóry, pokrzywka, ciężka wysypka polekowa
• bóle stawów, bóle kończyn, bóle ścięgien
• objawy grypopodobne
• zmniejszone stężenie hemoglobiny (białka krwi)
• zwiększone stężenie kwasu moczowego
• zwiększona aktywność enzymów wątrobowych lub fosfokinazy kreatynowej we krwi

Bardzo rzadkie (nie więcej niż 1 na 10000 pacjentów):

• postępujące bliznowacenie tkanki płucnej (śródmiąższowa choroba płuc)

Przed rozpoczęciem stosowania leku Zanacodar należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

Przed zastosowniem leku Zanacodar należy poinformować lekarza o aktualnych schorzeniach pacjenta, oraz o tych które miały miejsce w przeszłości:

• niewydolności nerek 
• przeszczepieniu nerki
• schorzeniach wątroby
• chorobach serca
• zwiększeniu stężenia aldosteronu (zatrzymanie wody i soli w organizmie, któremu towarzyszą zaburzenia równowagi różnych składników mineralnych we krwi)
• niedociśnienieniu (które może pojawić się częściej u pacjentów odwodnionych, spowodowane stosowaniem leków moczopędnych, diety z ograniczeniem soli, biegunki lub wymiotów)
• zwiększonym stężeniu potasu we krwi
• cukrzycy

Przed rozpoczęciem terapii lekiem Zanacodar należy poinformować lekarza o stosowaniu innych leków a w szczególności o zażywaniu:

• leków z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE), stosowanych w nadciśnieniu np,: enalaprylu, lizynoprylu, ramiprylu szczególnie jeśli pacjent ma zaburzenia czynności nerek związane z cukrzycą
• aliskirenu
• digoksyny

Zabiegi operacyjne
W przypadku planowanego zabiegu operacyjnego lub znieczulenia, należy poinformować lekarza o przyjmowaniu leku Zanacodar.

Dzieci i młodzież

Nie zaleca się stosowania leku Zanacodar u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 roku życia.

Należy poinformowac lekarza, jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje ciążę podczas stosowania leku Zanacodar.

Lek Zanacodar może mniej skutecznie obniżać ciśnienie tętnicze u osób rasy czarnej.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub przypuszcza, że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Nie zaleca się stosowania leku Zanacodar przez kobiety w ciąży. Stosowanie leku Zanacodar w 2 i 3 trymestrze ciąży może spowodować zagrożenie dla dziecka. W przypadku stwierdzenia ciąży lek powinien być jak najszybciej odstawiony.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Stosowanie leku Zanacodar jest przeciwwskazane w okresie karmienia piersią. Jesli pacjentka zamierza karmić piersią, lekarz może przepisać inny lek.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Lek Zanacodar może wpływać na działanie innych leków:

• zawierających w swoim składzie lit stosowanych w leczeniu depresji
• substytutów soli zawierających potas
• moczopędnych oszczędzające potas
• tzw. antagonistów receptora angiotensyny II
• tzw. inhibitorów konwertazy angiotensyny lub alskirenem
• niesteroidowych leków przeciwzapalnych np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen oraz kortykosteridów; działanie leku Zanacodar może być osłabione przy łącznym podawaniu tych substancji
• heparyny
• immunosupresyjnych np. cyklosporyna lub takrolimus
• trimetoprimu
• leków moczopędnych przyjmowanych w wyższych dawkach, może to odprowadzić do nadmiernej utraty wody z organizmu i spadku ciśnienia tętniczego krwi
• trimetoprymu
• digoksyny
• baklofenu, amifostyny
• alkoholem, barbituranami, natkotykami, lekami przeciwdepresyjnymi

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych.

Ze względu na możliwe działania niepożądane takie jak zawroty głowy i zmęczenie, lek Zanacodar może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Jak przechowywać lek Zanacodar?

Lek Zanacodar należy przechowywać:

• w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci